scheiding vaders

Scheiden doet leiden. Voor kinderen en voor vaders.

scheiding vadersDat een echtscheiding in veel gevallen leidt tot een verstoord contact tussen vader en kind was al bekend. Veel kinderen komen na een echtscheiding terecht bij de moeder. En het contact met de vader is dan vaak beperkt tot 1 weekend per 14 dagen. Of erger: er is helemaal geen contact.

Vaderdag
Maar toch. In het kader van Vaderdag 2008 heeft het CBS een persbericht gelanceerd waarin uit de doeken wordt gedaan in hoeverre het contact tussen vader en kind te lijden heeft van een echtscheiding.  Onder het mom van: “Niet voor alle vader is het vaderdag.” Het CBS meldt dat van de 3,6 miljoen thuiswonende kinderen in een twee oudergezin ongeveer 80 procent een goede band heeft met de vader. Zodra papa en mama ruzie krijgen en gaan scheiden, verslechtert het contact (logisch – als de meeste kinderen bij mama terecht komen) met de vader: 2 op de 10 kinderen hadden in het eerste jaar na de scheiding geen contact. Twintig procent had zelfs een slecht contact.

Stiefvader
CBS weet ook te melden dat meer dan de helft van de kinderen met gescheiden ouders, te maken krijgt met een stiefvader. Daarvan vond 50% van de kinderen dat er sprake was van een goed contact en een derde van de kinderen kon de stiefvader wel schieten. Wat zegt dit? Als je even naar de Telegraaf-website surft, het artikel over dit onderwerp  leest en dan naar de reacties kijkt, weet je genoeg. Zoveel meningen, zoveel gedachten.

Stiefmoeder
Lastige materie. Want ik ben zelf gescheiden. En mijn zoon woont bij zijn moeder en heeft te maken met een stiefvader. Als hij bij mij is, een weekend in de 14 dagen, dan moet hij ook omgaan met zijn stiefmoeder. Dat zijn situaties en personen waar hij zelf nooit om gevraagd heeft. Maar waar hij en wij wel mee om moeten gaan. Hoe dan ook, ik beschouw de band tussen mij en mijn zoon als heel goed. We hebben nog steeds aan een half woord en een korte blik genoeg om elkaar te begrijpen, ondanks het feit dat we elkaar minder zien. En als je dezelfde vraag stelt aan mijn kind: hetzelfde antwoord. Dat heeft alles te maken met de manier waarop de scheiding is verlopen. Elke echtscheiding veroorzaakt leed, schaamte, verdriet, frustratie en woede. Onze echtscheiding verliep in goede harmonie, ondanks het onbegrip en de machteloosheid die je voelt als je naar je kind kijkt. Want je weet: nooit meer zijn zijn eigen papa en mama samen. Het contact is dan inderdaad minder qua tijd maar zeer zeker niet minder intensief en niet minder belangrijk.

Tips
Het helpt (een beetje) als:

  •  je goede afspraken maakt over de omgangsregeling
  • een duidelijk convenant opstelt
  • kijkt naar wat belangrijk is voor je kind
  • blijft praten met je ex, over je eigen relaties en de gebeurtenissen in de twee gescheiden huishoudens maar ook met je eigen kind
  • geen ruzie maakt waar je kind bij is (dooddoener maar o zo essentieel)
  • je je bedenkt dat je kind onvoorwaardelijke liefde nodig heeft, van beide ouders
  • je weet dat je altijd vader blijft van je eigen kind

scheiding-tekeningUnieke situatie
Ik, en anderen in mijn directe en naaste omgeving, besef terdege dat wij in een redelijk unieke situatie verkeren. Mijn ex en ik gaan goed met elkaar om, drinken regelmatig een kopje thee met elkaar en bespreken dan alle capriolen die ons kind uithaalt. Soms doorbreken we zelfs het patroon van eens in de 2 weken en komt mijn zoon een extra weekend over. De beide stiefouders zijn direct betrokken en we proberen zoveel mogelijk te luisteren naar de problemen die zij ervaren bij de opvoeding van een kind die ze gratis en voor niets bij de relatie cadeau hebben gekregen.

Luisteren
Eigenlijk draait het bij een echtscheiding, hoe bitter en moeilijk ook, vooral om het luisteren naar elkaar, zonder vooroordeel en met het belang (namelijk het geluk) van je kind altijd als ‘leitmotief’.  Ergens wordt in de discussie op de Telegraafsite gezegd: “je zou je als ouder moeten doodschamen voor wat je je kind aandoet.” Dat heb ik ook gedaan. Je kan altijd de keuze maken om bijelkaar te blijven. Totdat de kinderen het huis uit zijn. En dan pas scheiden. Helpt dat? Geen idee.  Aan de andere kant:: het geluk van mijn zoon gaat voor alles. Maar ik weet dat  hij nooit gelukkig kan zijn als ik dat ook niet ben.