Tag Archief van: Rosa

De samenzwering die Sinterklaas heet

zwarte pietHij is weer weg, de Sint. Woensdagmiddag moest de papieren Pietenmuts in allerijl nog worden opgegraven van onder een berg net uitgepakt speelgoed, dat wel. Met “Ik ga bij Rutger Zwarte Piet spelen,” rende ze weer het huis uit, op weg naar de buurjongen. Ik haat het gezegde ‘waar een klein land groot in kan zijn’, het is sleets en staat bol van de valse bescheidenheid. Maar als het gaat om de samenzwering die Sinterklaas heet, mogen we onszelf onbescheiden complimenteren. Lees meer

De Tao van K3

k3Of er een relatie tussen beide voorvallen is? Ongetwijfeld. “Rosa,” zei ik vanmiddag. “Het is bijna gelukt, die kaartjes voor K3.” In het druilerige weer brak de zon op haar gezicht door. Ze fietste naast me op haar peuterfiets, van school op weg naar huis. “Echt waar?” “Ja, vanavond nog even met mamma overleggen, of ze ook meegaat, en dan kunnen we bestellen.” “Joepie!” Lees meer

Bij het afscheid van Swiebertje

swiebertjeTwee weken geleden was hij opeens alom aanwezig in ons huis. Rosa kreeg voor haar vijfde verjaardag een dvd van Swiebertje. Zeker 25 jaar had ik niet aan de archetypische zwerver gedacht. Maar hij maakte een come-back alsof hij nooit was weggeweest. Na een paar keer kijken, galmde het ‘Daar komt Swiebertje’ weer door mijn hoofd, de naald viel moeiteloos in de groeven die er nog zaten. Lees meer

tropenhelm

Tropische mijmeringen van een jonge vader

tropenhelm“Ik droomde ervan, toen ik al die brommers zag, dat ik erop zou zitten,” zegt Rosa. “En nu zit ik erop!” Het is zeven uur ‘s avonds. Palmbomen zwiepen heen en weer in een stevige warme wind. Rosa zit voorop, ik in het midden, Ingrid achterop. Rosa’s handen omklemmen het stuur. Links en rechts van de weg gaan handen ter begroeting omhoog naar de kleine blondine die kraaiend van de pret de motor lijkt te besturen. Goed dat Tooske’s camera’s hier niet in de buurt zijn: een meisje van vier zonder helm voor op een motortje zou ongetwijfeld goed zijn voor een minutenlange uitbrander van bitchy mamma. Lees meer

Op kamp

2005-RosaAl een paar dagen kijkt ze er naar uit. Vanavond is het zover. Kamperen! In de achtertuin zetten we samen mijn oude iglo. Het stof van Zuidfranse grond, waar het ding zeker tien jaar geleden voor het laatst in stond vastgehamerd, dwarrelt alle kanten op. ‘Hij mag wel bij mijn boom staan hoor,’ zegt ze. Lees meer

De vlag kan uit!

roodwitblauw“Rosa, de vlag kan uit!”
“Maar, we hebben toch geen diploma gehaald?”
“Nee, dat niet. Maar er is een prinsesje geboren.”
Met enige twijfel graaf ik op zolder de Nederlandse driekleur op. Kan dat wel, denk ik ondertussen, overtuigd republikein zijn en dan een vlag uithangen voor een prinsesje?
Rosa staat achter me te juichen. Ze heeft de afgelopen weken in de buurt al tal van vlaggen met boekentassen zien hangen en is blij dat wij nu ook aan de beurt zijn.
“We kunnen ook een tandenborstel aan de vlag hangen,” opper ik. “Jij hebt laatst bij de tandarts toch je poetsdiploma gehaald?”
Ze schudt haar hoofd. Nee, deze vlag is voor het prinsesje.
Moet je als republikein ook alle sprookjes vermijden over prinsen en prinsessen?
Ondoenlijk natuurlijk, toch vraag ik me af welk wereldbeeld we onze kids meegeven door jarenlang verhalen te vertellen over machtige koningen en prinsessen die smachten naar helden op witte paarden. Hoe vertel ik haar een gezellig sprookje over veerkrachtige democratie, over het referendum over de Europese grondwet?
“(…) alle prinsen en prinessen die mochten mee praten, woonden in twee kastelen, een kasteel in Brussel en een kasteel in Straatsburg. Ze reisden steeds op en neer en dat kostte heel veel centjes (…).”
Ik prik de mast in de houder en kijk de straat in. We zijn de eerste die de vlag laten wapperen – we blijven vermoedelijk ook de enigen. Niemand zo gek als wij.
“Jippie, een vlag voor een prinses!”
Jubelend gaat ze naar school. Heel haar leven is nog een sprookje.