Bij het afscheid van Swiebertje

Twee weken geleden was hij opeens alom aanwezig in ons huis. Rosa kreeg voor haar vijfde verjaardag een dvd van Swiebertje. Zeker 25 jaar had ik niet aan de archetypische zwerver gedacht. Maar hij maakte een come-back alsof hij nooit was weggeweest. Na een paar keer kijken, galmde het ‘Daar komt Swiebertje’ weer door mijn hoofd, de naald viel moeiteloos in de groeven die er nog zaten.

Bromsnor
Het hele kabinet – Malle Pietje, Saartje, Bromsnor, de burgemeester – kroop uit de bestofte kast van mijn geheugen. Rosa snapte er niet veel van. Hoe kent papa die liedjes al uit zijn hoofd? En: waarom wil hij plotseling zo lang meekijken terwijl ik naar tv kijk? Meestal ben ik na een minuut of tien vertrokken als Rosa zich verliest in Kabouter Plop of Ome Willem. Maar nu wil ik geen moment missen, ook al duren de afleveringen twee keer zolang omdat dochterlief steeds het beeld bevriest om te vragen wat er gebeurt.

Papegaai
Waarom heeft Swiebertje gaten in zijn jasje? Wat zegt de papagaai van Malle Pietje? De op mitrailleurdialogen afgevuurde dialogen zijn voor haar nog maar nauwelijks te volgen. Braaf geef ik antwoord, het belang om haar in te wijden in ‘s lands meest succesvolle tv-serie ooit is immers groot. Vanochtend laat ik haar de voorpagina van de krant zien. Haar gezicht breekt in een grote glimlach. “Swiebertje!” roept ze, starend naar de foto die wordt omlijst door een rouwkader. Waarom de zwerver op de voorpagina van de krant opduikt, vertel ik nog maar even niet. Swieber, bedankt! Het ga je goed op je eeuwige zwerftochten!