Hij is weer weg, de Sint. Woensdagmiddag moest de papieren Pietenmuts in allerijl nog worden opgegraven van onder een berg net uitgepakt speelgoed, dat wel. Met “Ik ga bij Rutger Zwarte Piet spelen,” rende ze weer het huis uit, op weg naar de buurjongen. Ik haat het gezegde ‘waar een klein land groot in kan zijn’, het is sleets en staat bol van de valse bescheidenheid. Maar als het gaat om de samenzwering die Sinterklaas heet, mogen we onszelf onbescheiden complimenteren.
Pakjesavond
Een week geleden, een paar dagen voor Pakjesavond, wandelde ik vroeger dan anders het schoolplein op, Rosa aan mijn hand. Er kwam een vrouw op me af gesneld die me toe siste: “Je bent te vroeg!” Omdat het Sinterklaasjournaal verkondigde dat het Pietenhuis was afgebroken, had de schoolleiding op het plein een tent opgezet. Elke dag als we de tent passeerden op weg naar de klas, viel er nieuws te beleven. Op maandag stond er een gasstelletje buiten waar Piet kennelijk op had gekookt, op dinsdag hing er een zwarte maillot aan de scheerlijn, op woensdag plakte er een heuse bekeuring aan het tentdoek wegens ‘kamperen op het schoolplein en ga zo maar door.
Jute zak
Nu zag ik vanuit mijn ooghoek twee vaders een jute zak met kadootjes de tent in dragen.
“Kom,” zei ik tegen Rosa. “We zijn te vroeg, we gaan nog even wandelen.”
Ze snapte er niets van maar volgde me gedwee.
“Jij hebt toch ook een mooi leven,” zei ik gisteren tegen haar. Het was de avond na een weekend waarin ze bij twee grootouders onder de kadootjes was bedolven. Ze stond op van de tafel, liep naar haar moeder toe en omhelsde haar innig.
“En nu jij,” zei ze beslist waarop ik langdurig werd omhelsd.
Pedro
‘s Avonds vertelde ik haar lievelingsverhaal. Over Pedro, de jongste Zwarte Piet, die zo vermoeid was geraakt dat hij op Pakjesavond in een schoorsteen in slaap was gevallen – en pas wakker werd toen het dag was en Sint en zijn Pieten al lang waren verdwenen. De volgende ochtend vertelde dat ze had gedroomd van de speedboat waarmee ze Pedro weer naar de stoomboot had gebracht.
De 
Met ingang van 1 januari 2007 mogen zwangere stewardessen van de KLM niet meer de lucht in. Uit een onderzoek van de luchtvaartmaatschappij zou blijken dat het werk teveel risico’s inhoudt voor de gezondheid van de aanstaande moeder en kind. Op dit moment kunnen zwangere stewardessen tot in de 26ste week van de zwangerschap blijven werken. Maar, volgens een studie van de KLM is het beter dat de vrouwen stoppen met vliegen zodra ze ontdekken dat ze zwanger zijn.