Per camper langs de Sprookjesroute

Camperkookboek
We worden hartelijk ontvangen door Louise Manck. Samen met man Ralph reisde zij in 2006 door Nieuw Zeeland waar het hen opviel hoeveel vrolijke VW-kampeerbusje er rondtoerden. ‘Dat gaan we in Nederland doen!’ riepen ze eensluidend en korte tijd later ging hun bedrijf CamperExperience van start. Ralph gaf zijn baan als controller bij Intratuin eraan en stortte zich op de verhuur van VW-kampeerbusjes met ‘de oerdegelijke interieurs van Westfalia.’ Terwijl ons busje in gereedheid wordt gebracht, krijgt IJsbrand krijgt een glas prik en blader ik door The Original VW Camper Cook Book, een fraai vormgegeven kookboek vol handige recepten die je in deze cultcamper kunt bereiden. We regelen de papieren, laten 750 euro borg achter en gaan na een korte instructie op pad. Handig: je krijgt een dvd-speler mee met een schijf waarop per onderdeel een foolproof videoinstructie is te vinden.

Quadraphonische stereo
Het eerst wat opvalt zodra we op pad zijn: het is geen snelheidsmonster. ‘Geniet en doe het rustig aan,’ staat in de map die je meekrijgt van CamperExperience en dat doen we dan ook. Als ik de pook na enig worstelen in zijn vijf weet te krijgen, gaat de teller zelden over de 90 km/uur. Het tweede wat opvalt: de quadrafonische stereo waarmee de camper is uitgerust. Vier ingebouwde speakers laten U2 kamerbreed door de bus schallen – heerlijk. En het derde punt dat direct aandacht opeist: de enorme bewegingsruimte voor de passagiers. Zodra we op de snelweg zijn, wurmt IJsbrand zich onder zijn gordels uit en neemt de anderhalve meter lange beenruimte voor de achterbank als dansvloer in gebruik. Als een Tijgetje stuitert hij op en neer door de cabine, met een denkbeeldige microfoon voor zijn neus en passerende auto’s als zijn publiek. Geheel tegen de regels natuurlijk, maar what the heck, het is vakantie. En het vierde punt tenslotte: de aandacht die je met de bus trekt. Geregeld steken medefilerijders een duim omhoog als we voorbij tuffen en als ik thuis de straat inrijd lopen twee buurmannen de straat op om de kampeerkar van dichtbij te bewonderen: ‘Beetje old skool maar erg gaaf.’

Verrassend veel bagageruimte
Op de dag van vertrek biedt de bus nóg een aangename verrassing. Waar onze vakantiebagage normaliter alleen via stevig perswerk in de auto is te krijgen, blijft de bus ons nu uitnodigen nog meer mee te nemen. In de achterbak, onder de bank, in het dak – overal zijn laadjes en deurtjes ingebouwd waarachter zich verrassend veel ruimte openbaart. IJsbrand sleept dus toch maar zijn grote brandweerwagen mee de bus in en Rosa stopt nog wat extra spelletjes in een vak. En er kunnen ook nog twee fietsen mee via het rek dat op de achterklep zit gemonteerd. Op de valreep komt IJsbrand ook nog aandragen met zijn één meter lange plastic mitrailleur: ‘We gaan toch naar Duitsland, pap?’ Ik leg hem uit dat de oorlog al voorbij is en dat hij dus zijn wapentuig kan thuislaten. Dat mijn verhaal niet helemaal tot hem is doorgedrongen, merk ik wanneer we bij Recklinghausen pauzeren voor een onversneden Bratwurst. ‘Wonen deze Duitsers in bunkers, pap?’ vraagt hij met een hoofdknik naar de oosterburen die rond ons tafeltje zitten. ‘Gaan ze zo schieten?’?

Fachwerkhäuser
Mmm, ik zal toch niet echt zoveel over die oorlog praten tegen dat kleine ventje? Hoogste tijd om een rooskleuriger onderdeel van het Duitse verleden belichten: de Sprookjesroute! We parkeren de bus in Steinau, een prachtig dorpje gevuld met de beroemde Fachwerkhäuser die door de Duitse broer van Anton Pieck ontworpen moeten zijn. Van 1791 tot 1798 bivakkeerden Jacob en Wilhelm Grimm in Steinau en in hun voormalige woonhuis is nu het Grimm Museum gevestigd. We leren er dat de broers taalkundigen waren die voornaam werk hebben verricht rond de geschiedschrijving van de Duitse Sprache. Het beroemdst zijn de heren echter geworden met wat aanvankelijk een bijzaak voor hen was: het verzamelen van sprookjes. In 1806 begonnen ze met hun hobby die in 1810 resulteerde in een eerste boek dat een paar dozijn sprookjes bevatte. Omdat talloze mensen de broers sprookjes begonnen toe te sturen dijde hun collectie gestaag uit: de zevende editie van Grimm’s Sprookjesboek, die in 1857 verscheen, bevatte al 211 sprookjes.Frau Holle
In Steinau lopen we één van Grimm’s hoofdrolspeelsters tegen het lijf: Vrouw Holle zelve! Uitgedost in middeleeuwse kleding poseert ze gewillig met de kinderen voor de camera. Ze wijst ons op het marionettentheater, een fraai oud gebouw bij het slot waar
de poppenversie van Vrouw Holle net wordt opgevoerd. We strijken neer voor een sympa opvoering van aloude verhaal over de jaloerse zus waar Vrouw Holle korte metten mee maakt. Terug in de camper wijzen we de kinderen op het belang van elkaar iets gunnen – ja, toeren langs de Sprookjesroute biedt je alle ruimte voor enig pedagogisch onderricht – en toeren naar camping Niedermoos in Freiensteinau. De campingbaas dirigeert ons naar een prachtplek pal aan het water. Nee, geen gedoe met tenten opzetten of luchtbedden opblazen. Gewoon de stoelen uitklappen en met een door de VW-koelkast keurig gekoeld biertje de zon in het meer zien zakken.

Rotkäppchen kommt aus Alsfeld
Waar Roodkapje precies vandaan komt, is nog altijd een mysterie. Geschiedschrijvers houden het op het brein van de Franse schrijver Charles Perrault maar voor de inwoners van Alsfeld, onze volgende bestemming, is er maar één antwoord mogelijk: ‘Rotkäppchen kommt aus Alsfeld!’ Het lieflijke dorpje biedt in elk geval het juiste decor voor het verhaal: IJsbrand en Rosa hebben weinig fantasie nodig om het meisje door de smalle steegjes te zien rennen. En in het plaatselijke Märchenhaus, een permanente expositie over allerlei sprookjes, is Roodkapje alom aanwezig. Na een stevige Duitse lunch met veel Kartoffeln hebben we voldoende energie voor de rit naar onze volgende stop, de prachtig gelegen camping Wallenstein in Knüllwald-Wallenstein. We krijgen toestemming onze bus te parkeren op het lege grasveld aan de voet van de ruïne, een schitterende plek die aan beide zijde een riant uitzicht biedt. ‘Zie je die stapel hout daar,’ bromt de campingbaas, knikkend naar een berg takken. ‘Stook vanavond maar op als je zin hebt.’

Spookachtige schaduwen
Het wordt een romantische avond. We eten bij het vuur dat metershoog oplaait terwijl de vlammen spookachtige schaduwen werpen op de schemerige kasteelwand. ‘Vroeger gingen de ridders zo bij het vuur slapen,’ vertel ik tegen de kinderen. ‘Eén van hen bleef op wacht staan om de wolven op een afstand te houden.’ ?‘Wolven?’ vraagt Rosa.?
‘Ja, je denkt toch niet dat het verhaal van Roodkapje zomaar uit de dikke duim is gezogen? In deze bossen wemelde het vroeger van de wolven.’
Als Rosa en IJsbrand zich in het dak van de bus onder een dekbed terugtrekken vertel ik hen de extended remix van de Roodkapje-classic. Als de wolf in de put is gevallen, vallen ze gerustgesteld in slaap. De volgende ochtend ballen we een rondootje op het grasveld, verkennen de burcht en rijden naar Bad Wildungen, een proper kuurstadje, waar we een reusachtige, frisch gebacken, met slagroom en kersen belegde wafel nuttigen en onze proviandvoorraad aanvullen. De volgende halte staat is campingplatz Rehbach dat, compleet met winkel, Gaststätte en jachthaven, aanschurkt tegen de Edersee: een stuwmeer omzoomd door kabelbaan, dierenpark en andere gezinsattracties. Eigenaresse Frau Karola gunt ons een riante plek pal aan het strand alwaar we de stoelen uitklappen, een koele witte wijn ontkurken en een half uurtje later worstjes met Kräutersauce verorberen.

Doornroosje kasteel
Zo’n vijftien jaar geleden schoven de directies van verschillende VVV-kantoren uit midden-Duitsland de stoelen bij elkaar en kwamen op het idee een Sprookjesroute te creëren. We hebben de gebroeders Grimm, we hebben sprookjesachtige dorpen en we hebben kastelen. De taken werden verdeeld en de eer om de illusie van Doornroosje’s kasteel te scheppen belandde op het bord van Günther Koseck, derde generatie eigenaar van slot Sababurg. ‘Vroeger werd onze streek veel bezocht door pelgrims omdat het verhaal wil dat het lichaam van Jesus in een nabijgelegen rivier gevonden zou zijn,’ vertelt hij. ‘Maar door de ontkerkelijking is die bezoekersstroom opgedroogd.’ Met het nieuwe sprookje dat rond het kasteel is gesponnen, is hij dik tevreden. ‘We krijgen gasten uit de hele wereld; Japanners, Chinezen, Amerikanen. Allemaal willen ze overnachten in het Doornroosje-kasteel. Tja, in Cornwall en langs de Loire zijn er collega’s die beweren dat Doornroosje in hún kasteel leefde, maar dit is natuurlijk het échte Dornröschen kasteel.’ Günther onderdrukt een schaterlach en leidt ons rond op zijn domein. Een verlaten torenkamer met een spinnenwiel, een put, doornenstruiken… IJsbrand en Rosa raken er moeiteloos van overtuigd dat dít de bron is van het beroemde sprookje.

Knapperigste schnitzelHet slot, dat in middeleeuwen toebehoorde aan landgraaf Wilhelm 1, wordt omringd door een uitgestrekt Tierpark waar de graaf vroeger uit jagen ging. Tegenwoordig kunnen de dieren – wolven, wilde zwijnen, herten, runderen – onbevreesd grazen & knagen terwijl bezoekers over de brede lanen flaneren om voldaan neer te strijken in het Gasthaus Zum Thiergarten waar wij de knapperigste schnitzel ooit oppeuzelen. Met gevulde magen koersen we verder in de bus naar campingplatz Hofgeismar alwaar we worden begroet door een heuse ridder en Doornroosje. IJsbrand en Rosa zijn niets vermoedend koekjes aan het bakken in de zandbak als Ridder Dietrich en Doornroosje plotseling ten tonele verschijnen. IJsbrand raakt in alle staten, rent als een dolleman rond, vouwt beide handen voor zijn ogen en verstopt zich tenslotte onder de glijbaan. Rosa kijkt bewonderend naar Doornroosje, een actrice die zich als een ware prinses heeft uitgedost. Ridder Dietrich weet IJsbrand te verleiden tevoorschijn te komen met de belofte dat hij het grote ridderzwaard mag beet pakken. Ondertussen vertelt hij over de training die jongens in vervlogen tijden ondergingen om ridder te kunnen worden. ‘Als je eenmaal tot ridder bent geslagen, moet je altijd een verdedigende houding aannemen. Alleen als het niet anders kan, gebruik je je kracht en je wapen.’

Raponsje!
Burg Trendelburg, een kasteel gelegen in het dorpje Trendelburg, werd door de VVV-directies geschikt bevonden om te figureren als locatie van het sprookje Rapunzel. Als we er de volgende dag arriveren, heeft IJsbrand geen seconde nodig om te raden welk sprookje bij deze plek hoort. ‘Raponsje!’ roept hij, opkijkend naar een massieve, middeleeuwse toren met kerkerachtige ramen in de top. ‘Uit dat raam hing het lange haar van Raponsje dat tot op de grond reikte,’ vertelt onze gastheer zonder blikken of blozen. ‘Ja, en die gemene heks klom aan dat haar naar boven,’ vult IJsbrand aan. En zo rijgt de Sprookjesroute de verhalen aaneen, zeshonderd kilometer lang. Van startpunt Hanau bij Frankfurt, de geboorteplaats van de gebroeders Grimm, tot aan Bremerhaven, de streek van het verhaal over de Bremer stadmuzikanten.

Hamelen
Wij ronden onze reis af in Hamelen, een sfeervol stadje waar we IJsbrand en Rosa in het uit 1602 daterende Rattenfängerhaus nog eens trakteren op het wrede verhaal van de rattenvanger. ‘En zijn de kinderen dan nooit meer uit de berg gekomen?’ vraagt Rosa. ‘Nee, want ze hadden geen kampeerbusje,’ zegt IJsbrand. ‘Anders hadden ze zo weg kunnen rijden.’