blogs
Tropische mijmeringen van een jonge vader
"Ik droomde ervan, toen ik al die brommers zag, dat ik erop zou zitten," zegt Rosa. "En nu zit ik erop!" Het is zeven uur ‘s avonds. Palmbomen zwiepen heen en weer in een stevige warme wind. Rosa zit voorop, ik in het midden, Ingrid achterop. Rosa’s handen omklemmen het stuur. Links en rechts van de weg gaan handen ter begroeting omhoog naar de kleine blondine die kraaiend van de pret de motor lijkt te besturen. Goed dat Tooske’s camera’s hier niet in de buurt zijn: een meisje van vier zonder helm voor op een motortje zou ongetwijfeld goed zijn voor een minutenlange uitbrander van bitchy mamma.
Op kamp
Al een paar dagen kijkt ze er naar uit. Vanavond is het zover. Kamperen! In de achtertuin zetten we samen mijn oude iglo. Het stof van Zuidfranse grond, waar het ding zeker tien jaar geleden voor het laatst in stond vastgehamerd, dwarrelt alle kanten op. ‘Hij mag wel bij mijn boom staan hoor,’ zegt ze.
De vlag kan uit!
"Rosa, de vlag kan uit!"
"Maar, we hebben toch geen diploma gehaald?"
"Nee, dat niet. Maar er is een prinsesje geboren."
Met enige twijfel graaf ik op zolder de Nederlandse driekleur op. Kan dat wel, denk ik ondertussen, overtuigd republikein zijn en dan een vlag uithangen voor een prinsesje?
Waarom doet een papa dat?
‘Waarom doet een pappa dat?’ luidt de kop uit de Gooi- en Eemlander, het dagblad voor Hilversum en omstreken, waar ik sinds een paar maanden op geabonneerd ben. Het is half acht ‘s ochtends, ik zit boven een bord muesli en de krant, Rosa lepelt een bordje pap naar binnen. Gelukkig stelt zij me deze vraag niet – voorlopig niet tenminste. Gisteren vond haar schooljuf het nodig om het klasje met 4- en 5-jarigen op de hoogte te brengen van het nieuws. "Er is iets heel ergs gebeurd," wist Rosa me na school te vertellen. "Een papa was in de war en heeft drie kindjes dood geschoten, met een pistool." Het drama speelde zich af op 500 meter van haar school. De vermoordde kinderen zaten evenwel op een andere school. Dat mede-leerlingen van de slachtoffertjes op de hoogte worden gebracht, begrijp ik. Maar waarom een 4-jarige peuter belasten met dit gruwelnieuws?
