Moeders die denken dat kennis over baby’s en opvoeding exclusief aan hen voorbehouden kunnen hun borsten nat maken. Er is een nieuwe patroonheilige opgestaan en dit exemplaar windt er geen luierdoekjes om. Schrijfster Risa Green is de nieuwe koningin van de mom lit, literalectuur over het moederschap. Met de ervaring van vaders heeft Green weinig op. ‘Als je geen vagina hebt, ben ik niet geïnteresseerd in wat je te zeggen hebt,’ zegt Green deze week in een interview met dagblad De Pers.
Pijn & moeite
Dat moeders geen genoeg kunnen krijgen van moederverhalen, is een al te bekend verschijnsel. Eerder bespraken we hier al de opkomst van mommy blogging, nu blijkt er zelfs een nieuw boekengenre zijn bijgekomen: mom lit. Dit zijn mammaboekjes, waarin schrijfsters de dagelijkse beslommeringen van het moederschap beschrijven. De centrale figuur in mom lit is mummy, een afhankelijke moeder die met veel pijn & moeite een kind probeert op te voeden.
Slummy mummy
Vaders komen er echter in deze mammaboekjes niet geheel zonder kleerscheuren vanaf. Zo is pappa allerminst een betrokken vader: hij is fulltime op zijn werk te vinden, kijkt niet om naar de kinderen en gaat niet zelden vreemd. Ondertussen zit slummy mummy thuis appeltaarten te bakken en baby’s te verschonen. Kortom: een knap staaltje retro-werk.
Afzijdig houden
Maar Risa Green, schrijfster van de recentelijk in het Nederlands vertaalde mom lit-bestsellers ‘Buikgevoel’ en ‘Babypraat’ vindt haar werk hoogst modern. ‘Rolbevestigend? Dit is gewoon de realiteit van het leven.’ De Amerikaanse beweert zelfs dat mannen zich überhaupt afzijdig moeten houden van zwangerschapsperikelen. ‘Toen mannen me tijdens mijn zwangerschap vroegen of ik zou kiezen voor borstvoeding, vond ik dat behoorlijk irritant. Mijn motto is: als je geen vagina hebt, ben ik niet geïnteresseerd in wat je te zeggen hebt,’ stelt ze woensdag 28 maart in een interview met De Pers.
Oogkleppen
Op het verschijnen van vaderverhalen – dad lit – zit de schrijfster dan ook niet te wachten. Die verhalen kunnen toch alleen mamma’s schrijven? ‘Ik zou niet iets willen lezen van een mannelijke auteur. Vrouwen worden opgezadeld met de meeste babybeslommeringen en ik zie niet hoe een man daar realistisch over zou kunnen schrijven.’ Tja. Het leest natuurlijk ook lastig, met die oogkleppen voor.
Eindelijk is de kogel door de kerk: je vrouw hoeft tijdens een bevalling niet meer nodeloos pijn te lijden. Anesthesisten, gynaecologen, en verloskundigen zijn het erover eens geworden dat elke vrouw bij een bevalling recht heeft op adequate en snelle pijnbestrijding, inclusief ruggenprik. Dit staat in een 
Aan de vooravond van vaderdag bezocht Trouw-redacteur Peter Henk Steenhuis de ‘IkVader Workshop’. Maar na een dag weet hij nog steeds niet wat een vader is, of het beter is om drie dagen te werken, hoe laat de kinderen naar bed moeten, en al helemaal niet hoe hij een luier moet ombinden. Enfin. Maar wat hij wel weet: hij is niet de enige.