Feminisme, powerfeminisme, emancipatie, Remancipatie, fiMANisme… Aan de toch al flinke namenstamboom die de vrouwenbeweging heeft gebaard, is weer een nieuw lootje toegevoegd: femanisme. Femanisme, een bedenksel van politicologe Roos Wouters, staat voor feminisme dat mannen – en vooral vaders – niet wil buiten sluiten. Wouters presenteerde gisteren haar boek, enigszins raadselachtig FUCK! ik ben een feminist getiteld.
Decolleté
Femanisten dragen geen roze tuinbroeken, zo blijkt in het een afgeladen zaaltje van Pakhuis de Zwijger in Amsterdam waar Wouters haar imposante aanhang heeft verzameld. Waar haar gesprekspartners, Pia Dijkstra van de Taskforce Deeltijd Plus en Jolanda Holwerda van Lof magazine, zich in hun charmante doch functionele werkkloffie hullen, verschijnt de debuterende schrijfster in een avondjurk met ravissant decolleté op het podium. Voorwaar, een manvriendelijk plaatje.
Boos
In haar boek gaat het er beduidend onvriendelijker aan toe. Want, Roos is boos. Sinds ze moeder werd, ligt ze in de knoop met haar ambities omdat ze haar werk niet goed weet te combineren met kinderen, relatie en vrienden. Toen ze op een dag haar kind op het schoolplein vergat, ging de knop om. Ze raakte overspannen en verloor haar baan. Inmiddels heeft ze van de nood een deugd gemaakt: Wouters is actief in debatingclubs zoals Woman Inc., profileert zich als gespreksleider en nu dus als boekenschrijfster.
Leuke term
De boekpresentatie heeft het karakter van een – door Martijn de Greve geregisseerde – discussiebijeenkomst waarbij de vraag ‘Wat is femanisme en wat vinden we ervan?’ centraal staat. ‘Het is een leuke term, femanisme,’ peinst Pia Dijkstra. ‘En het is goed dat Roos aandacht vraagt voor mannen. Ze zegt dat wij als Taskforce daar te weinig aan doen. Het klopt dat wij ons in eerste instantie richten op het stimuleren van de arbeidsparticipatie van vrouwen. Maar, we gaan nu bij bedrijven pilots doen om de behoefte aan andere werk-zorg arrangementen te meten, bij vrouwen én mannen.’
Uitgevallen
Holwerda is gretiger in het omarmen van het begrip femanisme. Ja, ze herkent veel in het verhaal van Wouters: ‘Ik ben ook uitgevallen tijdens het arbeidsproces.’ En niet omdat het haar aan ambitie ontbrak. ‘Vrouwen hebben wél ambitie, op het terrein van werk, gezin en maatschappij. Om het feministisch te zeggen: vrouwen hebben recht op ambitie!’ Uitoefening van dit recht wordt gefrusteerd door het kostwinnerssyndroom en het moederschapscultuur, meent Holwerda die net als Wouters van de nood een deugd heeft gemaakt. Met haar blad probeert ze al enige tijd deze hindernissen te slechten.
Kaakje
Hoe spits hij ook is, Martijn de Greve heeft er moeite mee om een lijn vast te houden temidden van al deze verhalen. ‘Mijn moeder zat tien jaar lang thuis te wachten tot ik van school kwam met een kaakje en een kopje thee. Heeft zij het slecht gedaan?’ Slecht? Nee, de dames laten zich geen oordeel aanpraten over de vorige generatie moeders. ‘Ik weet alleen dat ik een leukere moeder ben geweest omdat ik heb gewerkt,’ zegt Pia Dijkstra. ‘En we moeten er samen aan werken, vrouwen én mannen, om dat mogelijk te maken. Dát is femanisme,’ besluit Wouters.
Fuck! ik ben een feminist, door Roos Wouters. Pagina’s: 112 ISBN: 9789045701967 Prijs: € 12.50
NRC 
"Wanneer wordt het beter weer?" vraag ik aan mijn zwager. Hij kijkt me aan alsof hij ijs ziet branden. Bruinverbrand, net terug van een week varen in Friesland. "Oh, het blijft de hele week nog fan-tas-tisch!" antwoordt hij opgeruimd. Beter weer – ik geloof niet dat ik deze term in Nederland ooit heb gebruikt in de zin van wanneer de temperatuur weer gaat dalen.
