De Oplossing Voor Al Het Wereldleed (DOVALHW)

Vergeet het normen en waarden- debat, de integratie-discussie, de congressen over armoede, ja, zelfs de angst voor terreur. De kern van alle wereldproblemen werd mij gisteren door mijn zesjarige dochter aangereikt in een boekje van vier velletjes met een nietje. “Vandaag gemaakt!” riep ze blij, zich niet bewust van het feit dat ze me zojuist De Oplossing Voor Al Het Wereldleed (DOVALHW) had overhandigd.

Boekje met voorbedrukte figuren 
Haar eerste schooldag in groep 3 zat er net op. En ja, ze had haar eerste woord leren schrijven. Hiertoe ontving ze van de juf een boekje met voorbedrukte figuren die ze zelf met tekeningen en woorden had ingevuld. Het boekje is uitgegeven door uitgeverij Zwijsen Eduatief, in de reeks Veilig Leren Lezen. Dus we mogen aannemen dat tienduizenden kinderen dezer weken hetzelfde ‘eerste woord’ hebben leren schrijven. En, wat is nu het woord dat wij uit de pennen van onze kinderen laten vloeien? Aap, noot, mies? Nee, die tijden zijn voorbij. Het woord is: Ik. Niet wij, niet zij maar ik. En de eerste schrijfoefening wordt afgerond door een tekening die de kinderen van zichzelf in een spiegelvorm mogen maken.

Eskimo-juf
Alsof ik niet al jaren sprookjes vertel over valse koninginnen met wie het slecht afloopt omdat ze teveel in spiegels staren. Wat zou het eerste woord zijn dat een Eskimo-juf haar kinderen in de sneeuw leert schrijven? Of het eerste woord dat de Indianen-meester zijn pupillen in een boom leert kerven? Vergeet het wij-tijdperk, de netwerk-samenleving. Het Ik Tijdperk, in 1976 ingeluid door journalist Tom Wolfe, is springlevend als nooit tevoren. ‘Ik’ is het eerste woord dat wij onze kinderen leren schrijven. Dus, Bob Geldof & co, steek je energie niet langer in popconcerten maar propageer DOVALHW! Zorg er via de VN & Bono of whatever voor dat onze kinderen een ander ‘eerste woord’ leren schrijven. Samen, bijvoorbeeld. Of: we. Dat alles uiteindelijk toch om Ik draait, daar komen die kids zelf wel achter.