Wat doe je wanneer je zoon van zeven je smeekt om jouw collectie Star Wars-films te mogen bekijken? Onze nieuwe blogger Jurgen Egges dacht niet lang na. Hjj gaf toe en zag hoe zijn zoon in een paar tijd tijd veranderde in een tweede Luke Skywalker die schittert op een Star Wars Exhibition.
Zwak moment
Ja, ik beken. Eigenlijk had ik het niet moeten doen. Ik schoot op een zwak moment zwaar tekort. Drie jaar geleden zag mijn toen zevenjarig zoontje mijn net aangeschafte Star Wars DVD box op tafel liggen. Op de hoes pontificaal de dreigende gestalte van Darth Vader. “Wie is dat?” vroeg hij ademloos. “Eeeeeeh, tja. Niet Sinterklaas.” Daar nam hij geen genoegen mee. Hoe lang kun je het volhouden als je zoontje je dagenlang smeekt om een stukje van de film en Darth Vader te mogen zien? Niet lang, als je weet dat hij ook al delen van Lord of the Rings voorbij heeft zien komen en toen ook al continu zijn donkerbruine ogen in de smeekstand zette om meer scènes te mogen zien.
Wurggreep
De afgelopen drie jaar heeft hij ze alle zes voorbij zien komen. Van The Phantom Menace tot Return of the Jedi. Het Star Wars Universum-virus dat mij meer dan twintig jaar geleden in een wurggreep nam en me niet meer heeft losgelaten, was terechtgekomen in het bloed van mijn zoon. Hij weet alles. Elk detail. Een tijdje geleden was mijn broer met kinderen op bezoek. Hij wees op zijn oudste en vroeg: “Yannick, welke planeten zitten er in ons zonnestelsel?” En Yannick dreunde netjes het rijtje op. Voor de grap riep ik Noah: “Welke planeten uit Star Wars ken jij?” Mijn mond en die van mijn broer vielen synchroon open: “Hoth, Tatooine, Coruscant.” Hij ging maar door. Hij is bijna tien jaar, klokkijken kost verschrikkelijk veel moeite maar alle planeten uit Star Wars inclusief klimaateigenschappen somt hij achteloos op.
Plastic lichtzwaard
En nu? Als hij het weekend over is, hak ik nog voor het slapengaan met een plastic lichtzwaard op hem in, word ik in Bart Smit meegesleurd naar de gamehoek, zeurt hij constant aan mijn hoofd om op YouTube Star Wars filmpjes te mogen kijken en kan hij niet wachten totdat in september de nieuwe Star Wars animatiefilm uitkomt. Om maar niet te zwijgen van de game: The Force Unleashed.
Gouden bikini
Ik kan het niet tegenhouden. En wil het ook niet tegenhouden. Elke keer reis ik weer twintig jaar terug in de tijd. En voel ik wat hij nu ook voelt. De spanning van ‘The Dark Side of the Force’, de innerlijke tweestrijd die Anakin Skywalker voelt als hij zijn doodgewaande zoon Luke ontmoet. De exotische werelden, vol fantastische en bizarre wezens. De Gouden Bikini van Leia! Nou ja, die interesse valt nog mee. Maar als Anakin en Padmé kussen, begint hij te stuiteren op de bank.
Star Wars Exhibition
Vorig weekend was om nooit te vergeten. Met z’n tweetjes reisden we per trein naar Brussel. Naar de Star Wars Exhibition. Slapen in het hotel kon hij nauwelijks. De spanning greep hem bij het ontbijt vast en liet pas los op het moment dat wij als eersten de tentoonstelling in liepen (om tien uur gingen de deuren open en we waren om negen uur al aanwezig – zucht). Ogen en oren kwamen we tekort. Kostuums en voorwerpen uit alle films, scenes op grote LCD-schermen. Alles ademde Star Wars.
Jedi-training
Hoogtepunt was de zogenaamde Jedi-training. Tientallen ouders en kinderen in een donkere ruimte. Twee Jedi’s die binnenlopen en vijf kinderen zouden gaan uitkiezen voor een speciale Jedi-training. Mijn vaderhart maakte een sprong van lichtjaren toen de Jedi-meester mijn zoon naar voren haalde. Ik zag hem oefenen met het lichtzwaard. Toegewijd en verbeten. Plots klonk een ontploffing. De Keizer verscheen. Darth Vader kwam aan de achterkant naar binnen lopen. Machtig en dreigend was zijn lange gestalte. Iedereen hield zijn adem in. En de vijf kleine Jedi’s inclusief mijn zoon gebruikten de Kracht en het lichtzwaard om de Donkere Kant te verslaan. Ik was zooooooo trots. En vader en kind tegelijk.
Mooiste dag
Aan het einde van de dag liepen we naar buiten. De zon scheen. We knipperden met de ogen tegen het felle licht. Hij begon plotsklaps te huilen. Omdat de mooiste dag van zijn leven was afgelopen. zei hij. Ik troostte hem. En wist: er komen nog veel meer mooiste dagen.
Worden mannen steeds vrouwelijker? Die vraag dringt zich deze week wel heel ernstig op. Het mannenvakblad 
Hoera! Gisteren was ik te gast bij de Life & Cooking-variant van 
Je kinderen zien opgroeien is een fantastische belevenis. Van het eerste stapje tot de eerste rekensom, van papa zeggen tot zwemdiploma C. Je investeert tijd, aandacht en geld en als beloning mag je vanaf de eerste rij toeschouwen hoe een mens zich ontwikkelt. Fascinerend, maar heeft het ook zin? Menig spreekwoord suggereert van wel. Appels vallen niet ver van de boom en aartjes lijken op vaartjes. Is dat écht zo?