IkVader in East Midlands: topbestemming voor gezinsvakantie

Huh? Engeland? Om een of andere reden, staan onze westerburen niet direct ‘top of mind’ als we een kindvriendeijke vakantie gaan uitzoeken. Maar de Britten verdienen beter, zo ontdekte IkVader, en dan vooral de regio East Midlands. Dit gebied, gelegen tussen Nottingham en Leicester, doet sinds een paar jaar zijn best zich te profileren als een topbestemming voor gezinnen. De ene na de andere attractie opent zijn poorten. IkVaders Henk Hanssen nam – met gezin en al – de proef op de som en doet in woord en beeld verslag.

Ontzagwekkend
Alleen de bootreis al is Een Groot Avontuur. Mijn voorspelling aan zevenjarige dochter Rosa dat we zouden gaan varen met een boot die ‘vier keer zo groot is als ons huis’, blijkt te bescheiden – volgens Rosa althans.‘Ons huis past er wel twintig keer in, pap!’ Niet dat we in een plaggenhut wonen, maar de 215 meter lange en 31,5 meter brede Pride of Rotterdam is gewoon ontzagwekkend groot. De factfile over deze boot wemelt van de superlatieven: ’s werelds grootste cruiseferry, een gewicht van 260 ton en ruimte voor 1.360 passagiers, 250 auto’s en honderden containers.

Piratenboot
We parkeren de auto in het ‘cardeck’ en suizen per lift omhoog naar de hut. Tot teleurstelling van Rosa zijn er maar twee bedbanken aanwezig maar, na een tijdje zoeken, ontwaart ze vier handgrepen in het plafond waar, na een rukje, nog eens twee bedden uit tuimelen. ‘Goh, ik dacht dat we in hangmatten zouden slapen,’ zegt ze met een opgelucht stemmetje. ‘In een soort piratenboot.’ Qua entertainment had Rosa zeker de voorkeur gegeven aan schatgraven en andere piraterij maar de ‘Childrens’s Playground’, met ballenbak, tv-kamer met kinderfilms en kleurplaten in piratenstijl, dat dan weer wel, maakt alles goed. En ook de Fillippijnse obers van het Four Season’s restaurant weten wel raad met kinderen: voor IJsbrand (anderhalf) wordt in no time een kinderzitje aangerukt terwijl Rosa zich vergaapt aan de vitrine met desserttaartjes.

Links rijden
Als ik in Engeland opnieuw mijn rijbewijs zou moeten halen, zou ik nog jaren moet lessen. Rechts (in plaats van links) voorrang geven en spookrijden op een rotonde zijn maar een paar voorbeelden van het gestuntel dat ik tijdens mijn eerdere autoreizen naar de Britse eilanden demonstreerde. Maar, toen reed ik in een auto waar het stuur rechts zat. Tot mijn verbazing blijkt ‘links rijden’ een piece of cake nu ik in mijn eigen auto, stuur links, de Engelse wegen verken. De vrees een klein weekje met klamme handen te moeten sturen, maakt al na een kwartier plaats voor robuust zelfvertrouwen. Rechts inhalen? Ik doe niets anders!

Sympa boerderij
‘Sta jij ook nog zo gammel op je benen?’ vraagt vriendin Ingrid, twee uur nadat we op het Engelse vasteland zijn aangekomen. Nee, ik heb nergens last van maar de zeedeining heeft haar nog in zijn greep. Des te beter om het rustig aan te doen: we darren rond over het uitgestrekte terrein van White Post Farm, een sympathieke kinderboerderij met loodsen vol glijbanen, speelgoedtractoren en trampolinekussens. Rosa overwint, na enig moederlijk aandringen, haar angst voor geiten en na een tijdje drommen de beesten om haar heen om uit haar hand te eten of hun vacht door haar te laten borstelen.

Tractor
Voor IJsbrand blijkt een loopbaan als boer  in het verschiet te liggen: zodra je hem van de speelgoedtractor trekt, zet hij het op een brullen. ‘Pap, jij zei dat de Engelsen zo netjes waren,’ zegt Rosa als we in de tea room achter een toasted teacake zijn neergestreken. ‘Dat ze een stijve bovenlip hadden enzo. Maar ik zie daar een meisje dat met de achterkant van een theelepel in haar neus peutert!’

Oude eik
Als IJsbrand uitgeput aan zijn middagdut begint, verken ik met Rosa het Sherwood Forest, een bos vol eeuwenoude eikenbomen, waar je gemakkelijk een hele dag kunt spenderen. Vanuit het goed geoutilleerde bezoekerscentrum leiden wandelpaden van verschillende afstanden de bossen in. Wij kiezen voor een korte route richting Major Oak Tree, een door pilaren en staaldraad bijeen gehouden eikenboom van honderden jaren oud. Volgens de overlevering verzamelde Robin Hood zijn mannen onder deze boom om nieuwe plannen uit te broeden. ‘Welke boom is het meest bijzonder, pap? Deze boom of de kastanjeboom van Anne Frank?’ vraagt Rosa. Bij het zien van de Major Oak schiet haar kennelijk het verhaal weer te binnen dat ik een paar weken geleden vertelde – over de kastanjeboomkwestie. ‘Beide bomen zijn heel bijzonder, maar ik denk dat de boom van Anne Frank meer mensen aanspreekt omdat het zo’n verdrietig verhaal is.’ Om ons heen roepen kinderen ‘Robin Hood! Robin Hood’ maar de held vertoont zich niet. Rosa vist een wandelstok uit het kreupelhout en via de winkel – waar een compleet assortiment Robin Hood-merchandise staat uitgestald – keren we terug naar het Clumber Park Hotel, een in sfeervol ‘nieuw antiek’opgetrokken etablissement, pal tegenover het landgoed Clumber Park.

Bloedworst als brandstof
Ik zal me dit hotel vooral herinneren vanwege de ambitie van kok Mark Thackwell die, op de menukaart die op de ontbijttafel prijkt, beweert alleen ‘de beste lokale ingrediënten’ te verwerken in een cooked Full English Breakfast. Dat Thackwell geen loze bluffer is, bewijst hij met heerlijke olde English cured smoked bacon rashers, traditionele Lincolnshire worstjes, ‘Doreen’s triangular’ bloedworst en natuurlijk champignons, gekookte tomaten en gebakken ei. Kortom, een ontbijt dat je tot zes uur ’s avonds brandstof verschaft. En dat heb ik ook nodig want we gaan naar het National Space Centre in Leicester. Meer dan enig andere attractie in dit gebiedt, spreekt uit dit ruimtevaart-attractiepark de wil van de East Midlands om een Europese topbestemming te worden. Kosten noch moeite zijn gespaard om kinderen (en volwassenen) op een speelse, creatieve manier wegwijs te maken in de ruimte. De meest complexe vragen (‘Hoe is het heelal ontstaan?’, ‘Hoe communiceer je in de ruimte?’) worden op een letterlijke kinderlijk eenvoudige manier ontrafeld door er spannende spelletjes van te maken. Rosa wandelt met grote ogen door een op ware schaal nagebouwde copie van het International Space Station en probeert via de computer contact te maken met een marsmannetje. IJsbrand krijgt geen genoeg van de knoppen in de Sojoez-capsule en slaagt ondertussen voor het onderdeel ‘Reactiesnelheid’ van het astronautenexamen dat kinderen hier kunnen ondergaan: hij weet razendsnel een beuk te geven op knipperende knoppen. ‘Tien punten!’ roept Rosa enthousiast, als we ’s avonds richting Marriot Hotel in Leicester koersen.

Family room
We geloven het haast niet, maar twee kinderen en twee volwassenen kunnen via dit speciale arrangement voor 76 pond (ca 100 euro) een royale ‘family room’ betrekken in dit met vier sterren gedoteerde hotel. En dat is inclusief ontbijt, vijf kussens per bed en een duik in het indoor zwembad – not bad at all! Het hotel ligt als epicentrum temidden van de beste attracties, zoals Snibston Discovery Park en Conkers Experience dat voor vandaag op het menu staat. Het gebied rond het plaatsje Ashby-de-la-Zouch, waar Conkers is aangelegd, heeft het afgelopen decennium een ware transformatie ondergaan: van asgrauwe mijnstreek tot groen heuvelland. Met miljardeninvesteringen probeert de Britse regering deze regio weer tot leven te wekken: toerisme moet de werkgelegenheid verschaffen die door de mijnsluitingen is weggevallen. En dat lijkt aardig te lukken, want je kunt je niet alleen in Conkers – indoor natuurexpeditie, wandelpaden, stormbaan – een dikke middag vermaken, ook Twycross Zoo in het nabijgelegen Atherstone en Twin Lakes Park in Melton dwingen terecht je aandacht af. In de snel uitbreidende dierentuin huist een imposante collectie apen terwijl Twin Lakes binnen en buiten kermisachtig vermaak biedt: rollercoasters, skelterbanen, draaimolens, glijbanen.

Scheepsbioscoop
‘Een tien!’ riep Rosa aan het eind van elke dag. Maar, als we even doorvragen, blijkt het ruimtevaartcentrum toch onbetwist op nummer 1 te staan in haar Beste Belevenissen Top-5. ‘En mag ik nu naar de film?’ roept ze zodra we voor de thuisvaart voet aan boord zetten van de Pride of Rotterdam.
‘De film?’
‘Ja, ik hoorde net dat hier om zeven uur een kinderfilm begint in de scheepsbioscoop.’
‘Eh tja. Moet kunnen.’
‘Joepie!’

East Midlands Praktisch

Hoe kom je er?
Per auto & boot: steek het water over via een ferry van P & O. Deze reder onderhoudt een dagelijkse veerdienst tussen Rotterdam en Hull. Reken op prijzen vanaf € 138 voor auto & twee personen (incl. hut).
Per vliegtuig: de regio East Midlands beschikt over een eigen vliegveld, niet heel verrassend East Midlands Airport geheten. Met ‘low cost carrier’ BMI Baby vlieg je voor een paar tientjes p.p. op en neer – als je tijdig boekt tenminste.  Meer info over vliegtuig – en andere vervoersopties vind je hier.

Doen!
De vijf grote attracties (National Space Centre (foto linksonder), Conkers, Snibston, Twin Lakes en Twycross Zoo) van de East Midlands hebben de handen in een geslagen en een aantrekkelijke deal ontwikkeld. Voor 50 pond (ca 66 euro) koop je een Stay, Play, Explore-ticket waarmee je gezin (2 volwassenen, 2 kinderen) toegang krijgt tot drie van de vijf attractieparken. Doen dus: zonder deze aanbieding betaal je bij één attractiepark al zo’n 50 euro entree voor 4 personen.

Hotel
Ja, ze willen dit gebied toeristisch echt op de kaart zetten en dus hebben zes hotels uit de regio een puik familie-arrangement ontwikkeld. Vergis je niet: we hebben het niet over stoffige B & B’s maar over drie- en viersterren accomodaties zoals het Holiday Inn en Marriott in Leicester en het Hinckley Island hotel in Hinckley. Vanaf 49 pond (ca 63 euro) ben je hier met een 4-persoons gezin een nacht van de straat.