Twee weken geleden diende Jozias van Aartsen samen met PvdA-leider Bos een voorstel in waarin scholen verplicht worden kinderopvang aan te bieden tussen half acht ‘s ochtends en half zeven ‘s avonds. De politici kwamen in botsing met een karavaan van drogredenen. Schooldirecteuren, onderwijsvakbonden, organisaties voor naschoolse opvang en minister Maria van der Hoeven trokken ruimhartig het blik der Grote Bezwaren open. Vooral minister Maria lijkt bepaald geen intelligente designer te zijn als het gaat om de invulling van de kinderopvang.
Lachen
Met christenen in het kabinet valt er in elk geval wel meer te lachen dan met de verzadigde technocraten van Paars II, al kost het soms moeite om je lippen tot een glimlach te persen. Het beleidsvoornemen dat tot dusver de meeste lachlust opwekte, staat op naam van minister Donner die pal ná de moord op Theo van Gogh opperde dat godslastering vaker moest worden vervolgd. De minister haastte zich te verklaren dat hij niet had willen zeggen wat iedereen in zijn woorden hoorde: dat Mohammed B. toch wel een beetje gelijk toen hij de godslasterende Van Gogh afslachtte. In de rangorde Meest Hilarische Beleidsvoornemens is Maria van der Hoeven een goede tweede met haar pleidooi van een paar maanden terug om een officieel debat te gaan voeren over de relatie tussen religie en wetenschap. De vraag of er een ‘intelligente ontwerper achter het leven op aarde schuilt’ zou volgens de katholieke minister centraal moeten staan in de discussie.
Bible belt
De minister meent hiermee tegemoet te komen aan de bezwaren die er op sommige fundamentalitische scholen, zowel van christelijke als islamitische grondslag, bestaan tegen het onderwijzen van de evolutietheorie. Vooral in de Bible Belt van de VS wordt de oerknal steeds gretiger ingeruild voor de gedachte dat de schepping is gebaseerd op een intelligent design. Toen Charles Darwin in 1859 zijn evolutietheorie lanceerde, waren het ook de christelijke wetenschappers die zich het meest beledigd voelden. Dus Van der Hoeven heeft haar idee niet van een vreemde. Alleen, we zijn inmiddels 150 jaar verder en de evolutietheorie heeft in alle takken van wetenschap voor een ongekende revolutie gezorgd. Dus Maria, als je toch een debat over ‘intelligent design’ wil organiseren, maak jezelf dan niet verder belachelijk door een antiek debat af te stoffen en verleg de dialoog naar de hoogstaktuele vraag: bestaat er een intelligenter design voor de kinderopvang?
Karavaan van drogredenen
Jozias van Aartsen gaf twee weken geleden het startsein voor dit debat. Hij diende samen met PvdA-leider Bos een voorstel in waarin scholen verplicht worden kinderopvang aan te bieden tussen half acht ‘s ochtends en half zeven ‘s avonds. Hoewel de motie steun van een ruime Kamermeerderheid (CDA, kleine christelijk én, curieus genoeg, de SP stemden tegen), was het land te klein. Schooldirecteuren, onderwijsvakbonden, organisaties voor naschoolse opvang en minister Maria zelf trokken ruimhartig het blik met de Grote Bezwaren open. De argumenten ‘Scholen zijn er om les te geven, niet om maaltijden te verzorgen’ en ‘Een school is geen crèche’ leidden de karavaan aan drogredenen die een paar dagen lang in het nieuws voorbij trok. Vanuit welbegrepen eigen belang blijven de critici bewust blind voor de evidenten voordelen van het voorstel van Van Aartsen/Bos. Want, zoals iedere ouder met kids op de basisschool weet, is het dagelijkse worsteling om kinderen door een werk/schooldag heen te sleuren. Om half negen brengen, om twaalf uur halen, om één uur weer brengen, om drie uur (en op de andere school om half vier) weer halen, brengen naar de naschoolse opvang of de judoles en intussen oplossingen te verzinnen voor de schoolvakanties en de werkdagen waarop er wegens cursus en ATV geen les wordt gegeven. De meeste gezinnen hebben wel een oplossing gevonden: moeder draait op voor het gehannes. Ze geeft haar baan op of gaat een paar dagen in de week werken. Als werkende vrouwen hun eerste kind krijgen, stopt 30 procent met werken en van de 70 procent die blijft werken, schakelt de meerderheid (63 procent) over op een baan van 12 tot 34 uur. Met deze cijfers is Nederland een achterblijvertje in de EU. In weinig andere landen is de deelname van vrouwen aan het arbeidsproces zo laag als in het zogenaamd geëmancipeerde Nederland. In Frankrijk, om een land te noemen met fantastische én betaalbare kinderopvangvoorzieningen, werkt 80 procent van de vrouwen tussen de 30 en 55 jaar.
Voordelen voor vaders
Kortom, wanneer het Kamervoorstel werkelijkheid wordt en in elke wijk uitgebreide, goedkope kinderopvang beschikbaar komt, ja, in of vlakbij het gebouw waar ook de crèche, de peuterspeelzaal en de basisschool zijn gevestigd, krijgen vrouwen eindelijk de keuze om hun loopbaan volwaardig voort te zetten. En: ‘intelligent design’ in de kinderopvang geeft vaders de mogelijkheid meer voor de kids te zorgen. Op dit moment geldt: hoe jonger de kinderen zijn, hoe harder de vader werkt. Vaders van jonge kinderen draaien zelfs meeste uren van alle werknemers, meer dan vrijgezellen, meer dan samenwonende mannen zonder kids. Geen wonder: het gezinsinkomen daalt met gemiddeld 35 procent (omdat zij minder gaat werken of er helemaal mee stopt) terwijl de kosten sterk toenemen. Als straks de kosten dalen terwijl zij haar inkomen grotendeels kan behouden, kan bij de jonge vader wat druk van de ketel. Hij kán nog steeds fulltime blijven werken, hij kán ook een tandje terug schakelen. “Een sluitende dagopvang voor schoolgaande kinderen van ouders die beiden werken is een mooi streven,” schreef Maria van der Hoeven zuinigjes op haar weblog. “(…) maar ik vraag me af of de consequenties wel goed zijn doordacht.” Natuurlijk zijn die consequenties nog niet goed doordacht, Maria. Het is aan jou om de gevolgen van dit Kamerbesluit inzichtelijk te maken, een discussie aan te zwengelen en tenslotte tot een intelligent ontwerp te komen. Of vindt je heimelijk dat er geen betere kinderverzorger is dan een thuisblijfmoeder?
‘Daar houden we je aan, Wouter!’ 
