Mr. Nosey: Vaders op avontuur in kinderopvang

Olof Lakmaker en Hans Huijsmans zijn de eerste mannen van Nederland die in 2005 een bemiddelingsbureau voor gastouderopvang opstartten. Nog geen jaar later groeit het bedrijf nog steeds. IkVader.nl kon dit natuurlijk niet onbesproken aan zich voorbij laten gaan en trok de stoute schoenen aan. Een interview met Mr.Nosey.

Waar zijn de (echte) kerels?
Gastouderbureaus, kinderopvang. Echte vrouwenzaak. Dat weet iedereen. Tja, de getallen liegen er niet om. 99% van de begeleiders in de kinderopvang is vrouw. In het basisonderwijs is dit nog steeds 90 %. Onderzoek wijst uit dat dit vooral op jongens behoorlijk negatieve invloeden heeft. De vervrouwelijking van het onderwijs heeft ertoe geleid dat de meisjesnorm de norm is. Altijd netjes poppetjes kleien i.p.v. onderzoeken of de klei ook aan het plafond blijft plakken. Jongens kampen met een steeds groter wordende onderwijsachterstand, blijkt ook uit onderzoek van PISA, een organisatie van de OESO. Ze zijn tienmaal zo hyperactief, vaak dyslectisch, belanden driemaal zo vaak op scholen voor moeilijk lerenden, doen vaker een jaartje over en ga zo maar door. De kloof tussen jongens en meiden moet nodig worden gedicht. Tijd voor mannen in de ‘vrouwenbusiness’.

Grote vreugde
Je kunt je voorstellen dat onze ogen heel groot werden toen wij vorige week een mailtje van Mr Nosey, bemiddelingsbureau tussen ouder en gastouder ontving. Daar stond het zwart op wit: gerund door: jawel, twee heren! Op de redactie schoten de handen de lucht in. Eindelijk! Het was dan toch zo ver. Nederland is toe aan vaders met een visie. Onze redacteuren renden naar de telefoon en kregen Olof Lakmaker aan de andere kant van de lijn. Hij is zo vriendelijk mij meteen te woord te staan.

Meneer Bemoeial
Grappige naam, Mr Nosey. Maar waar komt ie eigenlijk vandaan? ‘Als je mij zou zien, zou je die vraag niet hebben gesteld,’ grapt Olof een van de oprichters en eigenaren van het bemiddelingsbureau voor kinderopvang. Mr Nosey, oftewel Meneer Bemoeial, is een figuur uit een Engelstalige kinderboekenreeks, waarin karaktereigenschappen tot personen worden. Zo bestaan er naast de langneuzige Nosey ook de minder handige Mr Clumsy en de nooit stille little Miss Chatterbox. Een kinderboeken reeks die ook bij volwassenen erg geliefd is, zo suggereert ook little Miss Naughty!

Poezelig neusje
Het groene mannetje, Mr. Nosey steekt zijn ‘poezelig neusje’ in dingen die hem eigenlijk niets aangaan. Zo ook Olof Lakmaker en Hans Huijsmans. Olof: ‘wij komen allebei uit een compleet andere sector. Ik ben hiervoor metafysicus geweest en hield mij bezig met de ontwikkeling van medicijnen. Maar ik heb altijd al zelfstandig willen zijn. In tegenstelling tot wat mensen vaak vermoeden, was er geen zogenaamd ‘gat in de markt’ voor een eigen bemiddelingsbureau tussen ouders en gastouders. Onderzoek wees uit dat de markt al redelijk verzadigd is. Het idee voor het concept van ons bedrijf is dan ook langzaamaan gegroeid. ‘

Betere regelingen van kinderopvang
Door ervaringen met het eigen zoontje zijn Olof en zijn vrouw naar oplossingen gaan zoeken voor betere regelingen van kinderopvang. ‘Wij vonden het allemaal te onpersoonlijk en oncompleet. Mr Nosey legt de nadruk dan ook in eerste instantie op de ouders in plaats van op de verzorgers. Er wordt door anderen meer naar de vraag dan naar het aanbod gekeken. Wij wilden dat omdraaien. Belangrijk voor ons was: Wat willen ouders nou precies voor hun kinderen? Iedereen heeft zijn eigen persoonlijke eisen en wensen. Deze kunnen uiteenlopen van de studieachtergrond van de gastouder tot het aanwezige speelgoed voor zoon- of dochterlief.’

Olofs eigen ervaring
En hoe pakt de ‘master himself’ de opvoeding van zijn zoontje aan? Zelf heeft Olof een kind van 2,2 jaar, zoals hij zelf zegt (enige ervaring als systeembeheerder is hier duidelijk merkbaar). Hij is voorstander van de 50/50- regeling. ‘Mijn vrouw werkt in Den Haag. Ze heeft langere reistijden dan ik. Daarom neem ik een aantal taken op me: halen, brengen en eten geven.’ Een vader die zijn taak in het gezin serieus neemt. En ook moeder doet meer dan op zondag het vlees snijden. ‘Mijn vrouw haalt de tijd met de kinderen in het weekend dubbel en dwars in’.

Visie
Maar dan de hamvraag: En hoe zit het met de visie? Mr Nosey trok onze speciale aandacht omdat aan de top van het bedrijf voor de verandering eens geen vrouwen maar echte (?) mannen staan. Wij hoopten dan ook mannen tegen te komen met een echt doel. Mannen die duidelijk willen maken wat hun rol is in de opvoeding van het kind. Maar welke rol speelde de visie op het vaderschap voor Olof en partner nou werkelijk bij het oprichten van het bedrijf? Het antwoord komt aan als een klap. ‘Onze collega’s zijn inderdaad allemaal vrouwen. Hier heb ik eigenlijk nooit echt bij stilgestaan’, reageert Olof Lakmaker nuchter. Zou mijn vreugde dan voor niets zijn geweest? Wij vrezen het ergste. Geen visie, wel toeval?

Systeembeheer
Helaas maar waar! Het persoonlijkste stukje van de site, de column, is niet eens door een man maar door een vrouw geschreven! ‘Wij houden ons meer bezig met het systeembeheer. Voor de verstrekking van (persoonlijke) informatie en het schrijven van de column hebben we een pedagoge ingehuurd. Ze heeft er meer verstand van!’ Dachten wij van de redactie eindelijk de geë­mancipeerde, correctie geevrouwcipeerde- mannen te hebben gevonden, zo moeten we hellaas constateren dat we het mis hadden.

Teleurstelling
En alsof dat niet genoeg was, wacht mij ten slotte nog een kleine teleurstelling. Want hoe zit het met de gastouders dan? Mr Nosey zal toch wel extra veel mannen koppelen aan ouders. In totaal zijn het er maar liefs twee! Twee mannelijke gastouders die door Mr Nosey bemiddeld worden! En van deze twee telt er eentje al niet eens echt mee aangezien het hierbij gaat om een familielid van Olof. ‘Eigenlijk startte het hele bedrijf met opa, die het leuk vond om op de kids te passen.’ Sorry hoor, opa, maar ik moet toch mijn conclusie trekken: Maar één enkele echte kerel dus! De reden hiervoor? Volgens Olof ligt het voor de hand: ‘De hele dag voor kinderen zorgen, spreekt vrouwen toch meer aan! Dat is nog steeds traditioneel bepaald.’ Dat mannen nog steeds meer gewantrouwd worden in de omgang met kinderen i.v.m. eventueel seksueel misbruik is echter wel degelijk een feit. Het vooroordeel: Alle mannen die aandacht aan kinderen besteden zijn pedo’s. Tijd om dit soort gedachten voor eens en altijd de wereld uit te helpen! En ook nog: Tijd voor een bemiddelingsbureau voor gastouderopvang door mannen met eigen (vaderlijke) visie!