Hoe voorspelbaar kan een tv-format zijn? Help, ik word vader belooft de kijkers ‘de ultieme vadertest’. Maar, zoals gevreesd, is de belofte een ‘ultieme vadertest’ niet meer dan een rafelige schaamlap voor het eigenlijke doel van het programma: de geachte kijker vergasten op een ultiem potje vadertje afzeiken. In de eerste aflevering, die afgelopen woensdag werd uitgezonden, kreeg een brave aanstaande vader, ene Robert, gedurende een weekend twee vreemde kinderen ter verzorging aangeboden. De baby Sem en een meisje van een jaar of acht. Terwijl Robert zich door allerlei vaderklussen heen sloeg, gaven drie vrouwen, die te zien waren in een klein scherm, commentaar.
Beoordelingscomité
Het drietal, de moeder van Robert, zijn vrouw en een vriendin van zijn vrouw, volgde de verrichtingen van Robert met veel ooohs, aaahs, aaargs, onderwijl het hoofd schuddend. Maar, waar de reactie van deze vrouwen nog iets natuurlijks had, kroop de enige niet-moeder uit het beoordelingscomité, presentatrice Tooske, in de rol van de snerpende schooljuf die alles beter weet. Elk rustig moment in het programma werd dicht gesausd met haar snedig bedoelde opmerkingen. En uiteraard zag de regie erop toe dat Robert zelfs de meest voor de hand liggende handelingen verkeerd uitvoerde, zodat Tooske zich als bitch kon uitleven:
‘Sem zit los in zijn kinderstoel!’
‘Robert verwart gekookt steriel water met kokend water’
‘Nee Robert, hij wil spelen’
Theatrale moeite
Ach, de brave Robert speelde zijn rol als sul met verve. ‘Het valt best wel tegen,’ kreunde hij. En, nadat hij met theatrale moeite een luier had verschoon, bromde hij de baby toe dat hij erover dacht het ventje geen eten meer te geven. Dat Robert zichzelf belachelijk maakt, is zijn zaak natuurlijk. Erger is dat hij meewerkt aan een programma dat vaders belachelijk maakt. Hoewel Help, ik word vader een dertig minuten lange poging is vaders tot mikpunt van hoon en spot te maken, is het netto effect van het programma omgekeerd. Niet de vader wordt slachtoffer van leedvermaak, het zijn de makers die op de lachspieren van de kijkers werken.
Kansloze formats
Neem de ooit zo verfrissende Tooske die wederom laat zien een fijn neusje te hebben voor kansloze formats. Na te floppen als anchorwoman van Ticket laat ze zich nu strikken voor eenmiscast als bitchy mama. En producent Eye 2 Eye Media schrijft historie door in 2005 een programma uit te brengen dat vermoedelijk in 1954 hoog zou hebben gescoord. Tja, en dan de AVRO. Wat is Help, ik word vader meer dan een streep onder de overbodigheid van onderdelen van de publieke omroep? Kan de AVRO uitleggen waarom er belastinggeld aan het afzeiken van vader moet worden besteed? Als Help, ik word vader al een valide tv-format is, hoort het thuis bij een commerciële omroep. Maar een publieke omroep heeft de plicht programma’s te maken die op zijn minst enig maatschappelijk nut dienen en Help, ik word vader past zelfs niet in de breedste definitie van dit begrip.
Stel je bent werkgever en je wilt nou weleens weten wie het best voor je werkt. Je vaste medewerker, een uitzendkracht die bij jou op de zaak werkt of toch die maffe freelancer die buiten kantoor zijn/haar werk doet? Je besluit tot een onderzoek waarbij je alleen aan je medewerkers de vraag voorlegt wie hun werk het best verricht. Rara, wat is de uitkomst? Je medewerkers bezweren je dat ze het onderzoek heel serieus hebben genomen. Nee, die uitzendkrachten van tegenwoordig zijn zo gek nog niet. En die freelancer van laatst? Ook behoorlijk goed! Maar, als het om de details gaat, om de continuïteit van de onderneming, ja, dan kan er maar één de beste zijn: je eigen medewerker. Vindt… je eigen medewerker.
Ja, je leest het goed. De activiteiten van IkVader trekken zelfs buiten onze landsgrenzen de aandacht. Klik hier en luister naar de uitzending die in april 2003 op de Zwitserse publieke radio werd uitgezonden. Trek je Lederhose aan en jodel mee met het verslag van correspondente Elsbeth Gugger. 
Je dochter naar een filmpje van Barbie’s Fairytopia laten kijken, is natuurlijk niet voldoende. Wil jij dat je kind Echte Manieren ontwikkelt, dan kun tegenwoordig het kindermeisje van Alexander en Máxima inschakelen. Deze Hansje Görtz start deze maand een eigen nanny-opleiding, beter gezegd een 
