Een paar dagen geleden is mijn leven op slag veranderd. Het begon met een telefoontje van mijn vriend Henk Noort. Nadat we de gebruikelijke (‘Hey Henk, met Henk!’) begroeting hadden uitgewisseld, vroeg hij of ik de veiligheidsgordels van mijn bureaustoel even wilde vastsjorren. ‘Opzij heeft je namelijk op het schild gehesen. Het feministisch maandblad heeft jou tot Voorbeeldman benoemd!’ En inderdaad: een blik op de site van Opzij wees uit dat ik – samen met een paar andere helden – deze titel kreeg opgespeld. Omdat ik als oprichter van IkVader.nl en schrijver van vaderschapsboeken aan de emancipatie van de man zou hebben bijgedragen. Ik maak me niet al teveel illusies over het netto effect van mijn schrijfsels maar, toch aardig van de dames. Maar, eerlijk gezegd, doe ik sindsdien mijn stinkende best om van dit etiket af te komen.
Misbruik
Mijn vriendin maakt namelijk gruwelijk misbruik van dit predikaat. ‘Voorbeeldman, wil jij de kinderen ophalen, ik moet overwerken. Voorbeeldman, wil jij koken, ik heb geen zin. Voorbeeldman, wil jij me vanavond masseren, ik heb last van mijn nek.’ En zo gaat het maar door. Zelfs de buurvrouw is aangestoken door dit virus. Eergisteren was ik op zoek naar haar man om hem te vragen hoe je een boorkop moest los draaien. Tot mijn verbazing pakte de buurvrouw de boormachine uit mijn hand en schroefde in een handomdraai de kop los. Met een triomfantelijk ‘Ziezo!’ gaf ze het apparaat aan me terug. ‘Ik zal maar niet naar Opzij schrijven dat de Voorbeeldman niet weet hoe hij een boorkop moest los draaien,’ glimlachte ze vilein.
Apenrots
Zelfs mijn moeder laat zich niet onbetuigd. Ze belde me zojuist op met de vraag of ik als voorbeeldman even wilde komen om haar computer op te schonen? Op mijn werk is het niet anders. De dames hebben de grootste lol omdat ze denken dat ik nu met koffie blijf lopen. De heren vragen me niet meer voor de borrel omdat ze denken dat ik om half vijf toch naar de naschoolse opvang moet. Als voorbeeldman tel je niet mee op de apenrots. Vandaag ga ik het over een andere boeg gooien. Ik heb een arsenaal domme blondjes-grappen uit het hoofd geleerd, laat de kinderen straks stikken in de opvang en kom pas om drie uur ’s nachts straalbezopen thuis. Voorbeeldman? Ik kan het woord niet meer horen!
Vader kan niet goed voor de kinderen zorgen. Hij kan het huis niet opruimen. Vader is een sukkel. Vinden veel vrouwen. En de overheid deelt die mening. Daphne van Paassen onderzocht of dat beeld terecht is.