Tien en een half jaar ben ik nu verloskundige. Inderdaad één van de weinige mannelijke verloskundigen (slechts 2 procent van alle verloskundigen is man wat neerkomt op 40 collega’s). Een mooi moment om even terug te kijken.
Afstudeerscriptie
Er is in 10 jaar een hoop veranderd. Mijn afstudeer-scriptie typte ik trots met behulp van Wordperfect 5.1 en printte ik op mijn eerste printertje met zo’n lint. Mijn huisgenoten konden urenlang meegenieten van de herrie van dit printfestijn. Internet werd nog niet gebruikt op de opleiding. Ik reisde met een OV-jaarkaart die de eerste studiejaren zowel doordeweek als in het weekend geldig was.
Overzichtelijk
En de verloskunde was nog gewoon overzichtelijk. Thuisbevallen was veilig, in Nederland deden we het hartstikke goed qua cijfers en er zouden altijd kinderen geboren worden dus je had altijd werk. Inmiddels zijn er wel wat dingen veranderd. Deze column typ ik op een computer met een geheugen van 300 Gigabyte (hoeveel van die 5 ¼ inch floppy discs zou je daarop kwijt kunnen?), mijn printer spuugt geruisloos een heel boek uit in 10 minuten en OV-reizen doe je met een chipkaart.
Googelen
Studenten die ik nu tegenkom e-mailen met het thuisfront, Googelen wat ze niet weten en lijken jonger dan toen ik studeerde. En de verloskunde heeft een roerige tijd achter zich: eerst een tekort aan verloskundigen, nu een overschot. Kindersterftecijfers die in Europa tot de hoogsten behoren waardoor de thuisbevalling ter discussie staat. Gynaecologen en verloskundigen buitelen bij tijd en wijle over elkaar heen in de media om precies te zeggen waar het aan ligt.
Licht
Het is een stukje minder overzichtelijk lijkt het. Maar er gloeit licht in aan de horizon: er is een landelijke werkgroep opgezet die de sterftecijfers gaat onderzoeken en verloskundigen en gynaecologen gaan meer en meer naar oplossingen zoeken in plaats van elkaar zwarte pieten toe te spelen. Over 10 jaar zal het weer anders zijn. Of de thuisbevalling nog bestaat weet ik niet maar ik hoop dat de sterftecijfer de laagste van Europa en de hele wereld zullen zijn.
Stagebegeleider
Ik ben allang niet meer alleen verloskundige. Ik ben in 10 jaar tijd ook stagebegeleider, trainer, research-verloskundige en vader geworden. En nu kan ik ook columnist aan dit rijtje toevoegen. Ik zal op hier op Ikvader.nl berichten over de verloskunde of over andere zaken die me bezig houden.
Je kinderen zien opgroeien is een fantastische belevenis. Van het eerste stapje tot de eerste rekensom, van papa zeggen tot zwemdiploma C. Je investeert tijd, aandacht en geld en als beloning mag je vanaf de eerste rij toeschouwen hoe een mens zich ontwikkelt. Fascinerend, maar heeft het ook zin? Menig spreekwoord suggereert van wel. Appels vallen niet ver van de boom en aartjes lijken op vaartjes. Is dat écht zo?
Ik zit aan een flesje wijn, een mooie Bordeaux. Ontvangen van de aardige heren van 
