'Een wereldwijd publiek inspireren'

‘Slecht nieuws voor vaderkenner Henk Hanssen,’ schrijft de Vara-gids een paar dagen terug. Dit naar aanleiding van Meet Mister Mom dat afgelopen vrijdag bij Talpa debuteerde. Want, meende het omroepblad, als ik misselijk word van de bedorven spruitjeslucht die opstijgt uit het ‘Help, ik word vader’ programma van Tooske, dan zal mijn maag wel omkeren bij het kijken naar de reality comedy Meet Mister Mom.

Heimwee naar de fifties
Volgens Amerikaanse tv-analisten lijkt ook dit programma te zijn bedacht door een zestiger met heimwee naar de fifties. Het format is een mix van scenario’s als Trading Places, Three Men And A Baby en natuurlijk Mr. Mom zelf, een film uit 1983 waarin Michael Keaton het huishouden moet zien te bestieren terwijl vrouw Teri Garr carrière maakt – (‘When mom goes to work, dad goes berserk!’) Uitgangspunt: wat gebeurt er als mensen van beroep ruilen? In deze variant wordt moeder met vakantie gestuurd en neemt vader het huishouden over. Je raadt het al: hij maakt er een zootje van, moeder keert terug als de verloren zoon en wordt met knuffels en bloemen overladen. Haar onmisbaarheid is weer eens bewezen!

Spermacel
Ik ben blij dat de Vara-gids zo met me meeleeft maar, ik kan de betreffende redacteur geruststellen. Ik heb de pizza binnen boord weten te houden. Maar: als blijkt dat de makers de AVRO-methode hanteren en vaders klunzigheid (deels) in scène zetten en laten ‘beoordelen’ door een moederjury, dán raakt mijn slokdarm inderdaad in een knop. Er is natuurlijk wel wat aan de hand. Stel dat je deze maand voor het eerst vader bent geworden. Je hebt er naar uit gekeken, intensief met je vrouw meegeleeft. Een paar weken na de Grote Verandering zit je voor het eerst rustig voor de buis, met de kleine slapend tegen je borst.

Ik wil je kind en verder niks
Je zapt wat heen en weer, van de genoemde twee programma’s naar Ik wil je kind en verder niks waarin Reinout Oerlemans het motto van  zijn bedrijf Eyeworks (‘Inspiring audiences worldwide’) demonstreert door andere vader tot zaaddonor te degraderen, naar Big Brother waarin John de Mol heel de wereld per echo laat kijken in de buik van zwangere Tanja terwijl aanstaande pa de bevalling niet mag bijwonen. Die jonge vader streelt zijn kind en denkt, gelukkig zitten er knoppen op die afstandsbediening, maar of hij nou echt werelds geïnspireerd raakt door het afgeknepen vaderbeeld dat hem wordt voorgehouden, valt heftig te betwijfelen. BOM-moedertjes Wat me verbaast: zowel Oerlemans (drie jonge kinderen) als De Mol (onbekend # kinderen) zijn zelf vader. Je zou hopen dat het vader worden, hoe je die rol later ook gestalte geeft, een man enige liefde bezorgt voor het verschijnsel leven. Veel meer wonderen heeft ons ondermaanse bestaan immers niet te bieden.

‘Laten we andermans kinderwens gaan exploiteren!’
Misschien waren deze heren zo druk aan het brainstormen (‘Ideetje John, laten we andermans kinderwens gaan exploiteren!’) dat ze de bevalling van hun eigen kids moesten laten schieten? ‘Sorry schat, kom wat later. Heb een plan waarmee ik een wereldwijd publiek kan inspireren, écht.’ In elk geval, aan deze professionele uitingen af te lezen, reikt de vaderrol voor deze pulpverwekkers niet verder dan de paar mini-millimeter dat een spermacel breed is. Trouwens Reinout, hoe ziet de wereld er eigenlijk uit wanneer wij allen met jouw geesteszaad worden geïnspireerd? Vertel eens, man! Droom je van een bevolking bestaande uit miljarden BOM-moedertjes die straks tranen met tuiten huilen om een Eyeworks-drama over hoe kinderen vroeger werden opgevoed? Door een moeder en, ach gut, een vader. Ach nee, die serie ga je pas maken als je grijze slapen hebt en met je trophy wife aan je leven als tweede kans-vader begint.