Vroeger gruwde ik van het adagium ‘Huisje, boompje, beestje.’ Dat huisje geloofde ik nog wel, je moet immers een dak boven je hoofd hebben, maar dat boompje en dat beestje stonden synoniem voor burgermansgeluk waar ik ver van wilde blijven. Op al teveel interesse in boompjes val ik nog altijd niet betrappen maar, sinds kort ben ik in ons gezin de grootste verdediger van de aanwezigheid van een heus beest.
Broer Peter
Een tijdje terug vroeg mijn broer Peter of ik belangstelling had om zijn hond een tijdje over te nemen. Hij en zijn vrouw zijn te vaak te lang van huis om de hond uit te kunnen laten. Yes! riep ik onmiddellijk enthousiast. Die hond gaat mij achter het computerscherm wegslepen en wandelen is het perfecte medicijn voor lijf & leden! En zo kwam Natto aandraven. Natto ja. Mijn broer heeft een Japanse vrouw die het leuk vond de hond ‘gefermenteerde sojabonensoep’ te noemen: Natto is het Japanse woord voor gefermenteerde sojabonensoep dat vooral als ontbijt schijnt te worden verorberd.
Bonensoep onder het bureau
Terwijl ik dit schrijf ligt bonensoep onder mijn bureau. Je begrijpt, we zijn in vier weken tijd dikke maten geworden. Natto doet ook zijn best zich als ideale hond te presenteren. Als je een stok weg gooit, holt ie er als een dolle achteraan om even later terug te keren met zijn trofee. Als hij een andere hond tegenkomt, blaft hij niet maar begint te spelen en te rennen. En als ik hem meeneem naar de school van dochter Rosa, toont hij zijn grote aaibaarheidsfactor door zich geduldig door kinderhanden over zijn kop te laten bestrijken. Heel soms heeft hij moeite met de driejarige IJsbrand die de neiging heeft zijn drinkbak of kussen omver te schoppen. Met een grom en een (speelse) hapbeweging maakt hij dan duidelijk daar niet van gediend te zijn.
Struikelblok
‘En? Mag Natto blijven?’ vroeg mijn broer vorige week. Rosa en IJsbrand zijn bijna om, het grootste struikelblok is vriendin Ingrid. Ze is bang dat de hond haar vrijheid inperkt en ze vind ‘m eh, nogal stinken. Eerlijk is eerlijk: Natto moet het afleren bij élke wandeling door élke drassige poel te baggeren. Geinig om het beest te zien spetteren, maar je ruikt nog uren hoeveel plezier hij daar aan heeft beleefd. En hij droogt zijn vacht af met behulp van Ingrids Perzische tapijt (‘Origineel gekocht in Oman!’) Ingrid heeft nog steeds haar twijfels maar gisteren prijkten er plots een stel dierenwinkelartikelen op het aanrecht. Een zak nieuwe brokken, een borstel, hondenshampoo, vlooienband. ‘Ja, als ie dan toch hier blijft…’
Wordt vervolgd.
Over een maand of wat openen de deuren van de 
Ben je geïnteresseerd in de ontwikkeling van verlegenheid en zelfvertrouwen bij jonge kinderen? Dan is dit onderzoek misschien iets voor je. De afdeling Pedagogiek van de Universiteit van Amsterdam is op zoek naar aanstaande ouders van hun eerste kind, die willen bijdragen aan het vergroten van de kennis op het gebied van de ontwikkeling van verlegenheid.
De grote dagbladen nemen het persbericht zo maar over. Met enige variatie in de koppen boven het artikel. Samengevat luidt het nieuws: ‘Vaders weigeren kinderalimentatie te betalen.’ Zielige vrouwen en kinderen (“gezinnen”) kunnen financieel niet meer rondkomen. Waarom veel vaders niet betalen? Nou daar gaat ie dan. Zonder claim op volledigheid.