Op naar de VaderTop!

Ik heb er altijd al van gedroomd een heuse top bij te wonen, vooral van de bordesfoto. Tegen de achtergrond van een statig kasteel, nog nahikkend van het copieuze diner, met een strakke krijtstreep aan, handen schudden en minzaam glimlachen naar de cameralieden die voor ons staan te vechten om de beste stek. Vandaar dat ik opgetogen reageerde op de uitnodiging van Peter Tromp om deel te nemen aan een heuse VaderTop die ‘s lands nieuwe gezinsminister Rouvoet van frisse ideeën zou moeten voorzien.

Kindertekeningen
Mijn fantasie blijkt voorlopig een illusie, zo ontdek ik bij aankomst, maar je moet ergens beginnen. De Vadertop vindt niet plaats in kasteel Nijenrode of slot Loevesteijn maar in een wijkcentrum in Amsterdam-Osdorp. Treffend gekozen niettemin: pal tegenover het centrum staat een basisschool, de ruiten behangen met vrolijke kindertekeningen. Eenmaal in het zaaltje beland, gevuld met circa honderd mensen, voornamelijk mannen van middelbare leeftijd, gaat het minder vrolijk toe. Achter een tafel zitten een aantal vertegenwoordigers van gescheiden vader-organisaties te klagen & te foeteren over twintig jaar wanbeleid in het familierecht. ‘Er wordt een oorlog gemaakt over de rug van onze kinderen,’ zegt Ad Verdiesen, een veteraan in het gezelschap. ‘Er moet een parlementaire enquête komen naar de schade en het leed dat is toegebracht aan al die mannen die hun kinderen niet mogen zien.’

Politie weigert aangiftes
Pittige teksten, maar de feiten liegen er dan ook niet om: Nederland telt circa 600.000 vaders die, als gevolg van een scheiding, hun kinderen niet of slechts zeer weinig mogen zien. Deze groep groeit elkaar jaar met circa 60.000 mannen. De reden? Het recht op omgang wordt gefrustreerd door hun ex. En, wat doe je wanneer je kind keer op keer niet verschijnt op het vaderweekend waar je recht op hebt? Juist, je doet aangifte. Maar, vertelt een Rotterdamse politieman die met deze bijl heeft gehakt: ‘De politie weigert je aangifte op te nemen! Zelfs mijn eigen collega’s probeerden mij van het idee af te praten. Met veel moeite heb ik toch aangifte kunnen doen maar, vervolgens werd die aangifte geseponeerd door de officier van justitie omdat het niet in het belang van het kind zou zijn om de moeder te gaan vervolgen. Tja, als moeder aangifte doet, komt de officier natuurlijk wel in actie.’

Therapie-sessie
En zo veert de ene na de andere vader uit het publiek overeind om zijn verhaal te vertellen. Schrijnende lotgevallen, die met bewonderingswaardige openheid de groep in worden geslingerd, meestal gevolgd door applaus en aanmoedigingen. De VaderTop als therapie-sessie. Imposant, dat zeker, maar gaat het hier ook nog over de positie van die miljoenen vaders die hun kinderen wel mogen zien? Organisator Peter Tromp heeft mij plechtig beloofd dat zulks zeker het geval zou zijn (‘Ik wil het brééééd trekken’) maar, in de praktijk domineren de perikelen rond het omgangsonrecht de discussies. De heren vliegen elkaar zelfs geregeld in de haren: de gescheiden vaders van Nederland tellen blijken welhaast net zo gefragmenteerd als de gereformeerde kerk en al die clubs hebben zo hun eigen wensen over de besteding van subsidiegelden en te ondernemen beleidsplannen.

Draagvlak
Vandaar dat vader & zoon-specialist Lauk Woltring aan het slot van de avond een oproep om de strijdbijlen te begraven en meer draagvlak te creëeren voor vaderbeleid. Helder gesproken Lauk, daar sluiten wij ons van harte bij aan! Samira Bouchibti, behalve woordvoerder jeugd- en gezinsbeleid en familierecht van de PvdA-fractie ook behendig gespreksleider van de VaderTop, rondt de avond af met een bedankje aan alle aanwezigen. Langs een poster van Zwangerwijzer.nl lopen wij regenachtig Amsterdam weer in. Die bordesfoto, daar moet ik nog maar even op wachten.