Nee, zo’n voetbalvader die langs de lijn staat te schreeuwen en te ruziën wil je nooit worden. Plechtig voorgenomen. Tot je zoon oud genoeg is om voetbalschoenen aan te trekken. Op een zaterdagochtend ga je mee met zijn team en je raakt besmet door de voetbal-vaderkoorts: je brult harder dan wie ook. Martin Hendriksma schreef er het boekje Vaderkoorts over. Een interview.
Hoe zorg ik ervoor dat mijn zoon de opvolger wordt van Wesley Sneijder?
’Door een vrouw uit een sterk voetbalgeslacht te kiezen. Aanleg voor voetbal is in de eerste plaats een genetische kwestie. Veel vaders die langs de lijn staan te schreeuwen doen dat omdat ze gaandeweg ontdekken dat zoonlief hun eigen niveau vermoedelijk niet zal ontstijgen. Dat levert een dubbele frustratie op: je zoon kan het niet waarmaken en je wordt zo indirect ook nog eens met je eigen beperkte voetbalkwaliteiten geconfronteerd. Dat doet pijn.’
Heeft het zin een baby al met een strandbal te laten oefenen?
‘Als de baby dat leuk vindt is er niets op tegen. Elke vorm van training is goed, zolang de voetballust van zoon of dochter ermee wordt gestimuleerd. In mijn boek wordt de zoon min of meer verplicht om op zaterdagmiddag met zijn vader te oefenen. Dat werkt minder goed.’
Wat is het ergste citaat dat je ooit langs de lijn hebt geroepen?
‘Gelukkig vergeet je het meest, omdat het in een soort trance gaat. Wel kan ik me herinneren dat ik ooit keihard riep: ‘Ga dichter bij staan! Die keeper kan niet uittrappen!’ Dat is voor de keeper in kwestie, een jochie van tien jaar, natuurlijk dramatisch voor z’n zelfvertrouwen. Achteraf schaamde ik me diep.’
Wat vindt je zoon van het boek?
‘Hij heeft het nog niet gelezen. Hij rent liever achter een bal aan. Ikheb het aan hem opgedragen, want het gaat uiteindelijk vooral over vaderliefde. Doorgedraaide vaderliefde, en dan wordt het vaderkoorts. Het klinkt misschien vrij zwaar maar er valt in het boek, zo begrijp ik van lezers, ook veel te lachen. Elke voetbalvader zal zich in de gebeurtenissen herkennen.’
Heeft het schrijven therapeutisch gewerkt?
‘Het nieuwe seizoen is in elk geval veelbelovend begonnen. Ik heb me al een paar keer als grensrechter aangemeld. Dan mág je helemaal niet meer schreeuwen.’
Twee weken geleden gaf Jozias van Aartsen het startschot voor een discussie over de kinderopvang. Hierop volgde een karavaan van drogredenen; schooldirecteuren, onderwijsvakbonden, organisaties voor naschoolse opvang en minister Maria van der Hoeven trokken ruimhartig het blik der Grote Bezwaren open. Vooral minister Maria lijkt bepaald geen intelligente designer te zijn als het gaat om de invulling van de kinderopvang.