Who the f*ck is Liesbeth Wytzes?

Ieder mens heeft recht op zijn onnozelheid natuurlijk, maar who the f*ck is Liesbeth Wytzes om in Elsevier haar vaderhaat te ventileren? Afgelopen Vaderdag stofte GroenLinks een oud voorstel af om de Nederlandse vader te ’bevrijden’ van zijn positie als Europees recordhouder ‘Meest Miezerige Kraamverlofregeling’.  Samen met FNV en CNV pleit GL voor verlenging van het (volledig doorbetaalde) kraamverlof van twee dagen naar twee weken. Maar, mevrouw Wytzes vindt dit ‘een onzinnig idee’.

Verlofdagen afschaffen
Sterker nog: Wytzes laat weten dat de huidige twee verlofdagen moeten worden afgeschaft. Want, schrijft ze in een column waarin ze reageert op het GroenLinks-voorstel: ‘Waarom zou je die net bevallen moeder, die al genoeg aan haar hoofd heeft, ook nog eens opschepen met een man in huis? (…) Mannen willen daar zoals altijd natuurlijk weer met hun neus bovenop staan. Toch zouden ze juist nu moeten beseffen dat ze teveel zijn. Ten eerste tijdens de bevalling zelve. Was het niet veel beter om daar helemaal geen man bij in de buurt te hebben?’

Washand in het gezicht
Wytzes ‘onderbouwt’ haar stelling met waarnemingen uit haar eigen omgeving. ‘Ik ken weinig vrouwen die hun man om zich heen konden verdragen, de meesten gooiden hem die washand in het gezicht. Ze lopen in de weg en je hebt er helemaal niks aan.’ Wytzes draagt nóg een imponerende bouwsteen aan voor haar betoogje. Ze heeft namelijk een verhaal gehoord over een man die tijdens de bevalling begon te hyperventileren zodat ‘het aanwezige personeel zich over hem moest bekommeren, terwijl zijn vrouw aan het bevallen was!’ Kortom, Wytzes heeft genoeg inzicht opgedaan om zich Een Mening te vormen over de rol van de man tijdens de geboorte van zijn kind: ‘Stuur die kerel toch naar het café, of geef hem een enorme klus in de schuur waar hij de hele dag zoet mee is.’

Siliconen broedstoof
Altijd wanneer ik dergelijke rabiate teksten lees, begin ik te hunkeren naar het moment waarop couveuse en reageerbuis elkaar ontmoeten: de in het lab geconcipïeerde embryo wordt niet langer geïmplanteerd in de baarmoeder maar in een baarmoederachtige siliconen broedstoof opgekweekt tot mens. Over een jaar of twintig zullen de voortrazende ontwikkelingen in IVF-land, aangevuurd door de wens van vrouwen die op natuurlijke wijze geen kinderen meer kunnen krijgen, deze baanbrekende ontwikkeling toch mogelijk moeten maken. Er zullen vast een paar nadelen kleven aan deze laboratoriumbaby maar er is minstens één groot voordeel. Aan moedermafiose types als Wytzes en Beatrijs Smulders wordt eindelijk het alibi ontnomen om namens moeders de zorg voor het kind te claimen, simpelweg omdat ma het heeft gebaard. Niet dat ik een kind baren wil afdoen als een peuleschil – allerminst. Het is een fenomenale prestatie waar ik diepe bewondering voor heb. Maar, het is geen legitiem argument om mannen op het opvoedingstoneel de coulissen in te blijven duwen.

19e eeuwse gelijk
Talloze onderzoeken hebben aangetoond dat de gehechtheid tussen ouder en kind níet ontstaat door (borst)voeding maar door fysieke interactie en aanraking, dat vaders hun kind evenveel liefde geven als moeders, dat kinderen zich vanaf geboorte beter ontwikkelen wanneer vaders betrokken zijn én Liesbeth, dat de aanwezigheid van de aanstaande vader tijdens de bevalling grote invloed heeft op het verloop van de bevalling: met hun partner aan hun zijde, zijn vrouwen meer ontspannen, duurt een bevalling gemiddeld korter en worden er minder pijnstillers voorgeschreven. Maar ach, wat kunnen die onderzoeken jou schelen? Blijf jij je vooroordelen maar lekker voeden met je cocktail van selectieve waarnemingen en vooroordelen. Brul maar dapper verder in de kooi van je 19e eeuwse gelijk. Beetje stangen, leuk toch?