Kinderterreur! Jan Salie-geest! Watjes gedoe! Bloggers en krantencommentatoren komen woorden tekort om hun oordeel uit te spreken over de reden die Camiel Eurlings en Wouter Bos aangaven voor hun vertrek uit de politiek. Gezinnetje stichten? Meer tijd voor je vaderschap? Waar zijn de tijden van de mannen van stavast gebleven die in crisisjaren rustig aan het roer bleven staan? Precies, de tijden zijn veranderd. Maar, wat is nu de betekenis van de keuze van Bos en Eurlings?
Roeptoeter
Met enige regelmaat nodigt IkVader, in zijn rol als roeptoeter van vaderend Nederland, een beleidsmaker uit om een vlammende visie op het vaderschap te ontvouwen. Bijvoorbeeld op het podium van de RAI, tijdens de Negenmaandenbeurs, of op een ander event waar wij aan deelnemen. Maar, minister Plasterk, Wouter Bos, prins Willem-Alexander, minister Rouvoet – allen gaven met beleefde briefjes nul op het rekest.
Vader Balkenende
De enige die onze handschoen wel oppakte was Jan-Peter Balkenende. Tijdens een verkiezingscampagne in 2002 kwam hij naar onze stand in de RAI, reikte welwillend het duizendste PaPakket uit en hield een gloedvol verhaal over het belang van betrokken vaderschap. Waarvoor nogmaals hartelijk dank, Jan-Peter.
Stille revolutie
In de afgelopen jaren heeft zich een stille revolutie voltrokken. Mede dankzij ontwikkelingen in de IT, die de scheiding tussen werk- en woonplaats minder rigide maakt, ontdekken steeds meer mannen het plezier van het vaderschap. Het blijft niet bij het uitkiezen van een kinderwagen in een 4wheeldrive-uitvoering, vaders steken daadwerkelijk de handen uit de mouwen. Ze willen betrokken zijn, vanaf het begin. Wie kijkt er nog op van een man die een werkdag in de week voor zijn kinderen zorgt, een baby in het openbaar een fles geeft of met hen naar de dokter gaat? De laatste tien jaar zijn er tal van praktische handboeken voor vaders verschenen en florerende websites opgezet waar papa’s enthousiast ervaringen uitwisselen. FNV en CNV hebben vaderschap op hun agenda gezet, bedrijven en organisaties zoals de gemeente Nijmegen, PriceWaterhouseCoopers en het Utrechtse adviesbureau &Samhoud steken hun nek uit door (op eigen kosten) het vaderverlof te verlengen en ook vrouwenorganisaties zoals het emancipatiebureau Enova uit Assen bepleiten ruim baan voor vaders.
Betekenis van mannen in gezinnen Ook de wetenschap heeft vaderschap eindelijk ontdekt. Na lang het stiefkindje te zijn geweest, worden er nu wereldwijd jaarlijks meer dan 700 studies gepubliceerd naar de specifieke betekenis van mannen in gezinnen. Onderzoek na onderzoek bevestigt dat kinderen met betrokken vaders zich cognitief en motorisch beter ontwikkelen, er minder traditionele rolopvattingen op na houden, meer initiatief nemen, zelfverzekerder en meelevender zijn en gemakkelijker door de puberteit gaan. Feiten die president Obama aanzetten tot het installeren van een Fatherhood Taskforce (zie https://www.fatherhood.gov/) die verantwoordelijk vaderschap gaat ondersteunen en zelfs promoten met de grootscheepse reclamecampagne ‘Take time to be a dad today’ waarin Mr President himself een hoofdrol opeist.
Vaderschapsgeschiedenis
Voor het vanouds op moeders georiënteerde Nederland leken dergelijke initiatieven nog een brug te ver. Tot Eurlings en Bos eind vorige week vaderschapsgeschiedenis schreven. Met hun keuze voor het vaderschap, hebben zij meer gezegd dan zij met een speech ooit hadden kunnen doen. Hoeveel gemakkelijker was het niet geweest om een andere motivatie te geven voor hun vertrek? Een uitdagende nieuwe baan in het bedrijfsleven of burgemeesterschap van Maastricht. Maar nee, de heren hadden geen behoefte aan een alibi. Ze kwamen moedig voor hun keuze uit, in de wetenschap dat ze beschimpt zouden worden als watjes. Deze mannen hebben een daad gesteld waarmee zij impliciet de betekenis erkennen die een vader voor zijn kinderen heeft – en andersom. Ze weten dat zij als politicus misschien even onvervangbaar kunnen lijken, maar dat zij als vader onmisbaar zijn. De erkenning van de feit is de betekenis van de stap van Bos en Eurlings. Met hun keuze geven zij de stille vaderrevolutie een gezicht. Stille vaderrevolutie? Vergeet het maar. We komen eraan.
Stel je bent werkgever en je wilt nou weleens weten wie het best voor je werkt. Je vaste medewerker, een uitzendkracht die bij jou op de zaak werkt of toch die maffe freelancer die buiten kantoor zijn/haar werk doet? Je besluit tot een onderzoek waarbij je alleen aan je medewerkers de vraag voorlegt wie hun werk het best verricht. Rara, wat is de uitkomst? Je medewerkers bezweren je dat ze het onderzoek heel serieus hebben genomen. Nee, die uitzendkrachten van tegenwoordig zijn zo gek nog niet. En die freelancer van laatst? Ook behoorlijk goed! Maar, als het om de details gaat, om de continuïteit van de onderneming, ja, dan kan er maar één de beste zijn: je eigen medewerker. Vindt… je eigen medewerker.
Ook op de kraamafdeling slaat het cybervirus toe. Als je kind in het Catharina-ziekenhuis in een couveuse belandt, dan kun je nu via je mobiele telefoon de ontwikkeling van je kroost bekijken. Met deze ‘Baby Mobiel’ heeft het ziekenhuis niets minder dan een wereldprimeur: nergens anders kunnen ouders mobiel meegluren naar hun pasgeboren kind. Of het een succes wordt? De makers zijn overtuigd: ‘Dit is echt ongelofelijk.’