Mannen die een DNA-test laten doen om vast te stellen of zij wel écht de vader van hun kind zijn, worden (door hun partners) vaak voor paranoïde versleten. Uit een onderzoek blijkt echter dat hun twijfel in 30 procent van de gevallen terecht is. De DNA-test wijst dan onomstotelijk uit dat er een andere liefhebber in het spel is geweest.
Cruciaal belang
Het onderzoek is uitgevoerd door Kermyt G. Anderson, als antropoloog verbonden aan de universiteit van Oklahoma. “De vraag of een man wel echt de biologische vader is van zijn kinderen is een vraag die antropologen al lang bezig houdt,” zegt Anderson in een toelichting. “Met name omdat vertrouwen in het vaderschap van cruciaal belang is voor mannen: als zij geloven of denken dat het kind niet van hen is, zijn ze geneigd minder betrokken te raken met dat kind.”
Mexicaanse vaders
Uit Andersons studie blijkt dat mannen die denken zeker te zijn van hun vaderschap bijna altijd gelijk hebben. Gemiddeld heeft slechts 1,7 procent heeft het mis. Mexicaanse vaders zitten er het vaakst naast: 11,8 procent van de vaders die overtuigd zijn van hun biologische vaderschap wordt door de vaderschapstest teleurgesteld.
Kan een man die twijfelt aan zijn biologische vaderschap zonder toestemming van de moeder een DNA-test laten uitvoeren? Over deze kwestie debatteren voorstander Henk Hanssen van IkVader.nl en tegenstander Iems Hendrikse (57), hoofd vaderschapsonderzoek bij Sanquin.
Dat wij er in het huishouden onze eigen praktische methoden op na houden, is bekend. Maar, een Australische man uit Warwick, een suburb bij Perth, wilde de was wel heel vernuftig aanpakken. Hij stopte niet alleen de kleren in de droger maar duwde gelijk de baby erbij, zo bericht de 
We hebben het nog niet gelezen maar, flaptekst en titel van dit net verschenen boek klinken veelbelovend. In In de naam van de vader gaat de Vlaamse familietherapeute Marleen Heylen, verbonden aan de 