Jesse Klaver bewijst vaders een slechte dienst

jesse klaver papadagEen toppoliticus die de formatieonderhandelingen stillegt omdat hij een pappadag opneemt. Is Jesse Klaver de nieuwe held van werkende vaders of hebben we juist behoefte aan een voorbeeldvader die zijn zorgdagen wat zorgvuldiger kiest? Henk Hanssen van IkVader.nl geeft zijn ongezouten mening.

Vaders verdienen beter
Mannen die vader worden, worden gewaardeerd door werkgevers. Niet alleen met een schouderklop en een knuffelbeer, maar ook in geld. In 2007 wees een onder 5699 werknemers uitgevoerd onderzoek van de universiteit van Bielefeld uit dat het salaris van vaders significant hoger is dan dat van kinderloze collega’s: per minderjarig kind stijgt het loon met drie procent. Andere onderzoeken bevestigen dit beeld. Een studie uit de VS stelde vast dat vaders gemiddeld zes procent meer verdienen en de Engelse vakbond TUC kwam vorig jaar na een uitgebreide studie tot de slotsom dat de ‘fatherhood bonus’ maar liefst 22 procent bedraagt.

Minder neiging tot jobhoppen
De onderzoekers noemen de volgende redenen om het verschil te verklaren: vaders zijn bereid meer verantwoordelijkheid te dragen, ze werken harder, stippelen bewuster een carrièrepad uit en zijn minder geneigd tot jobhoppen: de loonsverhogingen worden meestal bij hetzelfde bedrijf binnengehaald. Wat de inkomenseffecten zijn voor vaders die er tijdens ingewikkelde fusiebesprekingen waarin zij een cruciale rol vervullen op staan hun wekelijkse ‘papadag’ op te nemen, is niet onderzocht maar de gevolgen laten zich raden. Op z’n best blijft het bij een uitbrander en het mislopen van de jaarbonus, waarschijnlijker is dat ze onmiddellijk worden vervangen en kunnen gaan uitzien naar een andere werkgever.

Gebrek aan maatschappelijke sensitiviteit
Dat Jesse Klaver ruimte creëert voor zijn jonge kinderen valt zeer te prijzen: talloze onderzoeken maken duidelijk dat de betrokkenheid van een vader een sterke en specifieke bijdrage levert aan de ontwikkeling van kinderen. Dat hij bereid is daarvoor een kabinetsformatie te vertragen getuigt evenwel van een gebrek aan maatschappelijke sensitiviteit en een haperend gevoel voor urgentie. Vaders in het land die op de werkvloer hun nek uitsteken door een dag minder te gaan werken, hebben juist behoefte aan een voorbeeld dat bij zijn collega’s en andere belanghebbenden begrip kweekt voor zijn zorgtaken, niet aan een drammer die zijn perplexe medeonderhandelaars tot een vrije dag veroordeelt. Mocht hij tot het kabinet toetreden, dan ligt er voor Jesse Klaver een uitgelezen kans om als pionierende papadagminister de weg te plaveien voor de vele andere vaders die werktijd voor zorgtijd zouden willen verruilen. De beroerde timing van deze papadag beschouwen maar even als een faux pas.