Fathers4Justice, de rebelse club van gescheiden vaders, stamt uit Engeland en als je het verhaal van Mark Harris hoort, weet je waarom. Toen de Britse rij-instructeur in 1993 thuis kwam van een voetbalwedstrijd, trof hij zijn huis aan alsof het pand door insluipers overhoop was gehaald. Kleding, meubels, tv – alles weg. Vrouw en zijn drie dochters? Ook verdwenen.
Politie
Bij de politie kreeg Harris te horen dat zijn vrouw niet meer van hem hield en naar een huis in de buurt was verhuisd. Schrale troost: de kinderen kon hij zien zo vaak hij wilde, vertelden de agenten. Twee maanden later klopte zijn vrouw weer op hangende pootjes bij hem aan: ze wilde terug naar het leven dat ze samen deelden. Maar Mark wees haar verzoeningspoging af: hij was te geraakt, kon het niet meer opbrengen en zette een scheiding in gang. ‘Het kwam niet in me op dat kinderen een punt van discussie zouden vormen,’ zegt hij tegen de Daily Mail.
Advocaat
‘Ik kon ze zien wanneer ik wilde. Maar, later ontdekte ik dat mijn vrouw, via een advocaat, bezig was om mijn omgangsrecht in te perken met als reden dat het voor de kinderen verwarrend zou zijn om mij te zien.’ Opeenvolgende rechters gaven de vrouw gelijk. En zo begon een strijd die deze week is beslist. Na 10 jaar, 133 rechtszittingen voor 33 rechters, 2 gevangenisstraffen en 1 hongerstaking kan Mark Harris zijn kinderen weer zien. Hij is minstens de gelukkigste vader van Engeland. De ellende schreef hij van zich in het zojuist verschenen boek FAMILY Court Hell.
Vergeet alle psychische prietpraat over de prenatale achtergronden van het verschijnsel huilbaby. Onderzoekers van het 
Eindelijk zijn we aan de beurt om met een korte maar krachtige straal door ‘s lands grootste azijnzeiker te worden bespoten. In zijn column in NRC Handelsblad van 9 april meldt Youp dat hij wordt gebeld door de koningin die hem opbiecht dat ze geen zin meer heeft om dit ‘ridicule kikkerland’ te leiden. Als één van de voorbeelden hoe gek ons land is geworden, zegt ‘Beatrix’: ‘(…) ga naar de Huishoudbeurs en kijk hoe grote kerels bij de Pamperstand op een siliconenbaby het luier verschonen staan te oefenen.’
Bruinhemden zouden het hartgrondig eens zijn met het snode plannetje dat Hans Nieukerke, bestuursvoorzitter van 
